Η Κοκό Σανέλ έλεγε ότι η πολυτέλεια δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας αλλά της χυδαιότητας που εκπορεύεται από την κακή αισθητική, την υπερβολή, την υποτέλεια. Υπό αυτή την έννοια, που θέλει την πολυτέλεια σε «διαρκή επικοινωνία» με την αυθεντικότητα, το εστιατόριο «Φιλίππου» στην οδό Ξενοκράτους στο Κολωνάκι είναι ένα πολυτελές εστιατόριο. Σε μια εποχή που στην εστίαση κυριαρχούν τα ακαταλαβίστικα μενού, είναι μόδα τα «πειραγμένα» πιάτα, «κακοποιούνται» κλασικές συνταγές της ελληνικής κουζίνας και η κριτική των εστιατορίων γίνεται από «γευσιγνώστες» που βρίσκουν τα πάντα υπέροχα προκειμένου να εξασφαλίσουν δωρεάν πρόσβαση, όταν τα παραδοσιακά εστιατόρια της Αθήνας (που, για παράδειγμα, στο Παρίσι θα ήταν «μνημεία», όπως το Procope και η Coupole) κλείνουν το ένα μετά το άλλο, ο «Φιλίππου» παραμένει μια νησίδα αυθεντικότητας σε μια θάλασσα «δηθενιάς». Και φαντάζομαι, πιστεύω, εύχομαι, ελπίζω ότι έτσι θα παραμείνει και μετά τον θάνατο του 56χρονου σημερινού ιδιοκτήτη, συνονόματου του παππού του που είχε πρωτανοίξει το εστιατόριο πριν από εκατό παρά ένα χρόνια, Κώστα Φιλίππου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή