«Οι νεαροί νεοσύλλεκτοι ολοκλήρωσαν το πρώτο μέρος του ταξιδιού τους προς την Πελοπόννησο έχοντας χάσει κάθε ίχνος ψευδαίσθησης. Εμβρόντητοι περιέγραφαν στα γράμματα προς τους γονείς τους ό,τι είχαν συναντήσει στην Ελλάδα: στο χωριό κοντά στο οποίο είχαν στήσει τις σκηνές τους, ο κόσμος δεν ήξερε καν τι ακριβώς είναι ο κινηματογράφος, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν γαϊδούρια ως μεταφορικό μέσο, τα σπίτια αποτελούνταν από τέσσερις τοίχους, μια σκεπή και δύο δωμάτια με πάτωμα από πηλόχωμα. Τα έπιπλα δεν ήταν παρά κακοφτιαγμένα τραπέζια και σκαμνιά. Το νερό προερχόταν από ένα πηγάδι, και γυμνά, γεμάτα αγκάθια χωράφια έμοιαζαν ακαλλιέργητα και ξεραίνονταν μέσα στην ανυπόφορη ζέστη των αρχών του καλοκαιριού». Μέχρι να διεκτραγωδήσει τη σφαγή των Καλαβρύτων από την 117η Μεραρχία Καταδρομών της Βέρμαχτ, η οποία δημιουργήθηκε στη Βιέννη το 1941 (ως 717η Μεραρχία Πεζικού), ο ιστορικός Χέρμαν Φρανκ Μάγερ (1940-2009) ενσωματώνει πολλές λεπτομέρειες από τη «μικροϊστορία» στο εξαντλητικό πόνημά του «Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα – τα αιματηρά ίχνη της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα», που πλέον κυκλοφορεί σε τέταρτη αναθεωρημένη και διορθωμένη έκδοση από τον Λαβύρινθο (μτφ. Γιάννη Μυλωνόπουλου), 19 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία της Εστίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή