Την προηγούμενη εβδομάδα ένας κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης είχε επαφές με το Λονδίνο προκειμένου να ενημερωθεί για το σετ κανόνων που διέπουν τη λειτουργία της ΜΙ6. Από το Μαξίμου αναζητούν τις «βέλτιστες πρακτικές» ελέγχου των μυστικών υπηρεσιών ανά την υφήλιο για να βρουν εκείνο το μοντέλο που θα ταιριάξει καλύτερα στην ΕΥΠ. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, άλλωστε, στο διάγγελμα για τις παρακολουθήσεις υποσχέθηκε να κλείσει τα θεσμικά κενά που αναδείχθηκαν από την επισύνδεση στο κινητό του Νίκου Ανδρουλάκη με έξτρα θεσμικότητα. Εντάξει, η ιδέα της αντιγραφής του πλαισίου μέσα στο οποίο δρα η καλυμμένη με την κινηματογραφική και μυθιστορηματική χρυσόσκονη βρετανική υπηρεσία πληροφοριών ακούγεται πιασάρικη. Ωστόσο, εδώ το ζητούμενο δεν είναι αν οι πράκτορες της ΕΥΠ θα θυμίζουν 007 με tailor-made κοστούμια και γρήγορα αυτοκίνητα ή τους πιο σκοτεινούς κατασκόπους του Λε Καρέ που ζουν μαζί με «τυφλοπόντικες» σε περιβάλλοντα ψυχρής προδοσίας. Το ζητούμενο είναι πώς μια δημοκρατία εποπτεύει τον ηθικά διφορούμενο, γκρίζο και περίπλοκο κόσμο των μυστικών υπηρεσιών.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ