Οροπέδιο Ασκύφου, επαρχία Σφακίων, Νομός Χανίων. Πρωινό Δεκαπενταύγουστου. Πίνω καφέ στην αυλή του καλού φίλου που με φιλοξενεί λίγες μέρες κάθε χρόνο. Αγαπώ την Κρήτη και πραγματοποιώ τουλάχιστον ένα προσκύνημα ετησίως. Θα ήταν γύρω στις 10 όταν άκουσα την πρώτη ριπή αυτόματου όπλου. «Καλάσνικοφ» μου είπε ο φίλος. Για το καλό της ημέρας. Φυσικά. Ακολούθησαν βολές από άλλο όπλο, το οποίο ο φίλος δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει. Ηξερε όμως τι θα συμβεί στη συνέχεια. «Ακου τώρα που θα αρχίσουν να παίζουν σε beat». Πράγματι. Τα δύο όπλα άρχισαν να ρίχνουν διαδοχικά με τρόπο που συνιστούσε ρυθμική ακολουθία. Τέχνη έκαναν οι άνθρωποι. Ωστόσο ο τύπος με το Καλάσνικοφ ήταν μερακλής που αγαπάει τις ριπές. Αλήθεια σας λέω, δεν ξέρω πόσες γεμιστήρες άδειασε ο άνθρωπος, αλλά το πιστολίδι κράτησε ώρες. Κάτσαμε για μεσημεριανό και οι άνθρωποι έριχναν ακόμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή