Μου φαίνεται σαν ψέμα που πρέπει να γράψω αυτές τις γραμμές. Ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι θα πρέπει να μιλήσω για τον Ρόμπερτ σε παρελθόντα χρόνο. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ακόμη είναι εδώ… Η συγκίνηση δεν με αφήνει να ανασύρω καθαρές εικόνες από τη μνήμη μου. Μοιάζουν όλα τόσο συγκεχυμένα. Ημασταν τόσο νέοι όταν γνωριστήκαμε. Είχαμε όνειρα για τη ζωή και τη μουσική. Αυτή άλλωστε μας έφερε κοντά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή