Ενας για όλους!

Βλέποντας τι έγινε στο εκτός έδρας ματς της Εθνικής με τη Σερβία, δεν μπορεί να μην σιγοψιθυρίσεις το «μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα…». Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τον Νταλάρα και το ’21 και ας βουτήξουμε στο παρελθόν, λιγότερα χρόνια πίσω ασφαλώς, όταν και μεσουρανούσε ο αξεπέραστος Νίκος Γκάλης. Τι ομάδα ήταν η Εθνική του; Ενα σύνολο του ενός! Υπό την έννοια πως ο σκόρερ τα έβαζε και οι λοιποί βοηθούσαν – όσο μπορούσε ο καθένας. Με κάποια σκόρπια καλάθια, άντε ορισμένα τρίποντα του Γιαννάκη, με πληθωρική παρουσία από τον Φάνη και με τον Φασούλα να είναι αράχνη-σκιάχτρο κάτω από τη στεφάνη. Εκτοτε, οι ειδικοί αποφάνθηκαν πως «το μπάσκετ αλλάζει» και πως «πρέπει να σημειώνουν πόντους όλοι οι παίκτες μιας ομάδας». Αλήθεια; Και τώρα, μετά τη 40άρα του Αντετοκούνμπο τι θα πουν; Λέτε να υποστηρίξουν οι παντογνώστες πως δεν κάνει καλή δουλειά ο Ιτούδης ή ότι ρέπει προς τον ατομισμό ο κορυφαίος άσος του πλανήτη; Μάλλον θα δούμε μια ωραία κωλοτούμπα από τους θιασώτες μιας λογικής που απλά δεν έχει λογική. Το μπάσκετ ναι μεν αλλάζει, η ουσία όμως μένει: αυτή είναι να μπει η μπάλα στο καλάθι. Είσαι καλός; Ευστοχείς με υψηλά ποσοστά, ανεβάζεις το σκορ, δίνεις ώθηση στην ομάδα σου, νικάς και προχωράς. Τελεία. Σε κάθε άλλη περίπτωση παλεύεις και παίζεις άμυνα ώστε να μη δεχθείς καλάθια και επιδιώκοντας να κρατήσεις χαμηλά το σκορ. Οταν έχεις στο ρόστερ έναν Αντετοκούνμπο, δεν τον κρατάς στο κλουβί. Τον αφήνεις να αλωνίσει στο παρκέ, σαν θεριό ανήμερο. 40 με τη Σερβία; Γιατί όχι; Πειράζει, δηλαδή; Βάλτε και τους 14 του επίσης χαρισματικού σουτέρ και σκόρερ Ντόρσεϊ, προσθέστε και όσα, λιγότερα μεν πολύτιμα δε, καλάθια σημείωσαν οι υπόλοιποι και έχετε την πλήρη εικόνα της νέας Εθνικής του Ιτούδη. ‘Η αυτό που μάλλον θα βλέπουμε κατά κύριο λόγο στη συνέχεια.