Ενας ήρωας, πολλές ηρωίδες και ένα… τζίνι

Με το «A hero» («Ghahreman», Ιράν, 2021), ο ιρανός σκηνοθέτης Ασγκάρ Φαραντί βρίσκεται και πάλι στη γνώριμη «έδρα» του και καταγράφει καθημερινές καταστάσεις με απρόβλεπτη εξέλιξη – σήμα κατατεθέν όλων των ταινιών του, ανάμεσα στις οποίες και οι δύο που απέσπασαν το Οσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας: «Ενας χωρισμός» και «Εμποράκος». Παρακολουθούμε ένα 48ωρο του Ραχίμ (Αμίρ Τζαντιντί), ενός καλοβαλμένου 35άρη ο οποίος διανύει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του. Φυλακισμένος για μια υπόθεση οικονομικού χρέους, ο Αμίρ έχει πάρει άδεια εξόδου και προσπαθεί να βρει λύσεις για να δώσει τέλος στο μαρτύριό του. Οπως πάντα, ο Φαραντί δεν δίνει πολλές πληροφορίες για την ίδια την υπόθεση, το ενδιαφέρον του είναι προσηλωμένο στην κάθε στιγμή του «τώρα», οπότε ο θεατής μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για το τι συνέβη στο «πριν» – ποιος έχει άδικο και ποιος δίκιο. Αυτή η τεχνική που ακολουθείται σε όλες σχεδόν τις ταινίες του σημαίνει πολύ προσεκτικά δομημένο σενάριο και πράγματι, είναι το σενάριο στο οποίο κυρίως οφείλεται η επιτυχία αυτής της ταινίας γιατί δεν σε αφήνει στιγμή σε ησυχία ή εκτός σκέψης. Ο Φαραντί «ντύνει» την ιστορία με μικρές στιγμές μεγάλης έντασης που σχετίζονται με τον Αμίρ και τα πρόσωπα που τον περιστοιχίζουν, είτε από το οικογενειακό περιβάλλον του, είτε (οι καλύτερες) με τον πιστωτή του. Αυτές οι στιγμές που στα χέρια άλλων σκηνοθετών θα περνούσαν διεκπεραιωτικά, στα χέρια του Φαραντί αποκτούν μια διάσταση συναρπαστική, ανεβάζοντας πολύ ψηλά μια ταινία που «σκάβει» βαθιά μέσα στην ανθρώπινη ψυχή και φύση χωρίς ποτέ να παίρνει θέση. Στα συν της η επιλογή του συγκεκριμένου ηθοποιού για τον ρόλο του Ραχίμ, ο Τζαντιντί, «βγάζει» μια ασυνήθιστη ηρεμία την ώρα που το «μέσα» του βρίσκεται διαρκώς σε τρικυμία (το «A hero» κέρδισε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών του 2021).