Η γιορτή, οι εκπλήξεις και οι υποψήφιοι MVP

Θα είναι το ωραιότερο Ευρωμπάσκετ των τελευταίων δεκαετιών; Το βέβαιο είναι πως θα έχει λάμψη μεγάλη που θα ήταν έως και  εκτυφλωτική αν δεν έλειπαν οι τραυματίες της τελευταίας στιγμής, ένεκα της κουταμάρας να δίδονται επίσημα ματς προκριματικών Παγκοσμίου πριν από το αποψινό τζάμπολ. Ο Γκαλινάρι θα λείψει από την Ιταλία. Ο Σενγκέλια έδινε άλλο στυλ στη Γεωργία. Ο δε Γιουλ παραμένει ο άνθρωπος – εγκέφαλος της Ισπανίας. Θα έδινε αυτή η τριπλέτα παραπάνω αίγλη σε μια διοργάνωση πως όλοι την περιμένουν «πώς και πώς». Δεν είναι παράλογο. Ειδικά οι έλληνες φίλοι του μπάσκετ αλλά και όλοι όσοι παρακολουθούν τα αθλητικά δρώμενα, έχουν προσδοκίες πως κάτι καλό μπορεί να προκύψει. Αρχικά στον όμιλο και εν συνεχεία στα νοκάουτ παιχνίδια. Ασφαλώς προοπτικές πάντα υπάρχουν, τούτη τη φορά όμως η αισιοδοξία είναι αυξημένη. Κάτι η παρουσία του καλύτερου παίκτη του κόσμου, του Γιάννη Αντετοκούνμπο, κάτι το πλήρες ρόστερ που έχει στα χέρια του ένας κατά τεκμήριο σπουδαίος προπονητής, ο Δημήτρης Ιτούδης, συνηγορούν πως δεν πάμε απλά για τη συμμετοχή. Και δεν είναι… τρελές οι στοιχηματικές εταιρείες που συμπεριλαμβάνουν στα πρώτα φαβορί για την κούπα, αν όχι μάλιστα το πρώτο (!), την εθνική μας ομάδα. Στην καλή του ημέρα ο Ντόρσεϊ είναι ένα μυδράλιο. Ο Σλούκας έχει εμπειρίες που ελάχιστοι έχουν στα παρκέ. Ο Καλάθης το ίδιο, αν μάλιστα παίξει και είναι όσο το δυνατόν παραπάνω ετοιμοπόλεμος ο Γιώργος Παπαγιάννης, τότε όλα τα δεδομένα αλλάζουν. Ανεβαίνει επίπεδο η Εθνική και έχει ανάγκη τον συγκεκριμένο «πύργο». Το θέμα είναι πως πολλοί… περιμένουν το σύνολο του Ιτούδη και η αναφορά εδώ έχει να κάνει με τους αντιπάλους. Ολοι δείχνουν τουλάχιστον «υποψιασμένοι». Αλλά και αυτοί διαθέτουν καλές ομάδες με αρκετούς αστέρες του ΝΒΑ στις τάξεις τους. Η Σερβία. Η Γαλλία. Η Κροατία. Η Τουρκία. Η Σλοβενία. Δεν είναι μόνον αυτές οι ομάδες που θα μας απασχολήσουν. Γιατί πάντα καραδοκεί μια έκπληξη που θα ταράξει τα (φαινομενικά) ήρεμα νερά μιας διοργάνωσης. Ποια θα είναι αυτή; Και παράλληλα, ποιος παίκτης από το ΝΒΑ θα κουβαλήσει την αύρα του και θα σκεπάσει τους άλλους; Μακάρι να είναι ο Γιάννης – γιατί έχει τη θέληση και τη δίψα να δώσει μια εντυπωσιακή παράσταση με μια ομάδα που ναι, είναι «η δική του ομάδα» και δεν υπάρχει λόγος να το κρύβει ο οποιοσδήποτε. Το πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε, είναι μάλλον νωρίς να το προσδιορίσουμε.