Από τη στιγμή που αποσύρθηκε από την ηγεσία της παράταξής του, ο Κώστας Καραμανλής είχε πολλές ευκαιρίες να μιλήσει για να την υπερασπιστεί – και εκείνη και τον ίδιο. Δεν έβγαλε άχνα όταν οι αντίπαλοί του τον καλούσαν επίμονα να απαντήσει στις κατηγορίες πως η δική του περίοδος διακυβέρνησης ευθύνεται για την οικονομική κρίση. Δεν έβγαλε άχνα για την υπόθεση Novartis ούτε για το παραδικαστικό κύκλωμα. Παρατηρούσε σιωπηλός κάθε περιπέτεια της χώρας από το 2009 και μετά, με μοναδική εξαίρεση τις ταραγμένες μέρες του δημοψηφίσματος. «Εχουμε καιρό να τα πούμε», είπε χαμογελώντας στα Ανώγεια. Ομως ένας πρώην πρωθυπουργός που θέλει να είναι παρεμβατικός δεν έχει επιλεκτική μνήμη. Λειτουργεί ως συνείδηση, ως φωνή (αυτο)κριτικής και όταν δεν τον συμφέρει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή