Σήμερα γίνεται η κηδεία του μέσα σε κλίμα αμηχανίας του ρωσικού κράτους και απουσίας της ρωσικής κοινωνίας. Στην ουσία, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ κείτεται σαν άταφος νεκρός στην ίδια την πατρίδα του. Σαν σύγχρονος Πολυνείκης σε μια χώρα που οι Αντιγόνες δολοφονήθηκαν ή ξενιτεύτηκαν για να γλιτώσουν τη φυλακή. Μια χώρα που δεν ξέρει πώς να θάψει τον νεκρό της γιατί η ίδια δεν μπόρεσε να τα βρει με τον εαυτό της. Οι άλλοι λαοί της κεντρικής Ευρώπης, πρώην υποτελή μέλη του «ανατολικού μπλοκ» και νυν ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ξέρουν ότι του χρωστάνε, θυμούνται ότι αρνήθηκε να εισβάλει στις χώρες τους για να τις επαναφέρει στη σοβιετική ορθοδοξία. Η Δύση, ιστορική αντίπαλος του μεταπολεμικού ψυχρού πολέμου, ξέρει επίσης ότι του οφείλει, γιατί δεν μετέτρεψε την ιστορική παρακμή του κομμουνισμού σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό Αρμαγεδδώνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή