Αν η στήλη «Γευματίζοντας με ΤΑ ΝΕΑ» μπορεί να σεμνύνεται για κάτι, είναι πως όλοι οι φιλοξενούμενοί της, όσο γνωστοί κι αν είναι, αλλά και όσο διαφορετικές οι ιδιότητές τους, τα εξομολογητικού ή μη χαρακτήρα σχόλιά τους συγκλίνουν σε μια αλήθεια: πως οτιδήποτε μεγάλο συντελείται στον χώρο της επιστήμης και της τέχνης έχει ως αφετηρία του μια ιδιωτική περιπέτεια, συχνά ταυτισμένη με την ανάληψη μιας προσωπικής έκθεσης και διακινδύνευσης. Και είναι αυτό ακριβώς που μας κάνει να αισθανόμαστε πως μπορεί το «Γευματίζοντας» να περιλαμβάνει κάθε Σάββατο ένα μόνο πρόσωπο, αλλά δεν μπορεί να μην αναλογίζεται κανείς την ευφρόσυνη σύναξη που θα σχηματιζόταν αν όλοι ως τη στιγμή αυτή οι φιλοξενούμενοι και όσοι πρόκειται να ακολουθήσουν συγκεντρώνονταν γύρω από μια πραγματική ή ιδεατή τράπεζα για να ολοκληρώσουν με τη ζωντανή τους παρουσία μια ποικιλότροπα εκφρασμένη συγγένεια. Δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η πεζογράφος Αθηνά Κακούρη που από το ύψος των 92 της χρόνων στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα: όσο μεστό κι αν είναι το παρελθόν ενός ανθρώπου, μπορεί να το διαχειρίζεται με τη χάρη ενός πούπουλου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή