Τα τελευταία χρόνια, όλο και συχνότερα γίνεται λόγος περί του λαϊκισμού, καθώς και περί του εθνικισμού, η αναβίωση του οποίου φαίνεται να έχει ξαφνιάσει αρκετούς που θεωρούσαν την εξαφάνισή του αναπότρεπτη. Ακριβώς αυτή την απροσδόκητη «αναγέννηση» του εθνικισμού, με λαϊκιστική μορφή, πραγματεύεται το βιβλίο του γνωστού γάλλου πολιτειολόγου Pierre-André Taguieff, ο οποίος παρομοιάζει τον εθνικισμό με τον φοίνικα που αναγεννάται μέσα από τις στάχτες του. Το βιβλίο είναι κάτι περισσότερο από αιχμηρό. Είναι καυστικό. Λαϊκισμός, μας λέει ο Taguieff, σημαίνει πρωτίστως «είμαι αντί». Πάντως, ένας ελάχιστος ορισμός του λαϊκισμού, εξηγεί, δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τρία απαραίτητα στοιχεία: την κλήση του λαού, την επιδεικτική λατρεία του, καθώς και την καταγγελία των ελίτ. Είναι γνωστό ότι τείνουμε να συγχέουμε την έννοια του λαϊκισμού με αυτή της δημαγωγίας. Στην πραγματικότητα, έχει προ πολλού δειχθεί πως ο λαϊκισμός αποτελεί μια αβαθή ιδεολογία (thin-centered ideology), η οποία λαμβάνει το περιεχόμενό της από την (ευρύτερη) ιδεολογία στην οποία προσκολλάται. Εχοντας αυτά υπόψη του και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ο γάλλος ερευνητής ορίζει τον λαϊκισμό ως:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή