Η επίσκεψη στη Μακρόνησο το 2003

Κάθε δημιουργό, όσο σημαντικό και πλούσιο κι αν είναι το έργο που μας κληροδοτεί, τον θυμόμαστε συνήθως για δύο – τρία πράγματα, μ’ έναν δηλαδή συνοψιστικό τρόπο, που κάθε άλλο παρά άδικο θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κανείς. Μπορεί ν’ αφορά τον Μίκη Θεοδωράκη μια αντίστοιχη προοπτική; Κατηγορηματικά όχι, χωρίς όμως ο όρος των δύο – τριών πραγμάτων που ανακαλούνται μέσα μας στο άκουσμα του ονόματός του να μην ισχύει και για τον ίδιον. Το σημαντικότερο σε σχέση με το τι θυμόμαστε αυθορμήτως για τον Μίκη Θεοδωράκη είναι, θα λέγαμε, ένα εκπληκτικό συνταίριασμα στη ζωή και στο έργο του της προσήλωσής του, με όλους τους τρόπους, στην ελληνική του ιθαγένεια με ανησυχίες ενός πνεύματος με οικουμενικό προσανατολισμό. Ενώ δίνει εξετάσεις με απόλυτο σεβασμό και άριστα αποτελέσματα όσον αφορά τις καλλιτεχνικές, πνευματικές, ηθικές και κοινωνικές αξίες όπως έχουν διαμορφωθεί στη «γειτονιά» του, ταυτόχρονα έχει ενστερνιστεί τις αντίστοιχες αξίες τις αποκρυσταλλωμένες σ’ όλες τις άλλες «γειτονιές» του κόσμου που συγκροτούν την υπερεθνική μας κοινότητα.