«Ο αγώνας για τη γυναικεία χειραφέτηση είναι διαχρονικός»

Αν έχει δημιουργηθεί, ή τείνει να δημιουργηθεί, μια ευρωπαϊκή συνείδηση, ανεξαρτήτως της εθνικής καταγωγής οποιουδήποτε κατοίκου της Γηραιάς Ηπείρου, ποιο θεωρείτε το κυριότερο χαρακτηριστικό της;

Η Ενωμένη Ευρώπη μετά την οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας, το Brexit και την έξαρση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών και πριν προλάβει να συνέλθει από την πανδημία, βρέθηκε αντιμέτωπη με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πολεμική σύρραξη στη Γηραιά Ηπειρο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία συνοδεύτηκε από εκτόξευση του πληθωρισμού, προβλήματα ενεργειακής επάρκειας, σοβαρό κίνδυνο επισιτιστικής κρίσης και βαθιά ύφεση. Μέσα σε ένα τόσο δύσκολο πολιτικό περιβάλλον βρήκαν πρόσφορο έδαφος ο λαϊκισμός και τα άκρα, με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν φυγόκεντρες τάσεις, που αμφισβητούν την κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση, υποστηρίζουν την επανεθνικοποίηση της ευρωπαϊκής πολιτικής και θέτουν σε κίνδυνο το κοινό οικοδόμημα. Τα παραδείγματα από πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις είναι πολλά, με πιο χαρακτηριστικό τη Γαλλία, εξαιτίας του ηγετικού ρόλου που διαδραματίζει στην ΕΕ. Ομως παρά τη δύσκολη συγκυρία και έστω με μειωμένο ενθουσιασμό, η πλειονότητα των ευρωπαίων πολιτών παραμένει προσηλωμένη στην ανάγκη ευρωπαϊκής συνεργασίας και κρατά ζωντανή την ευρωπαϊκή συνείδηση. Το κυριότερο χαρακτηριστικό αυτής της τάσης είναι η πίστη ότι η Ενωμένη Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι και ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αποτελεί τη μόνη διέξοδο απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου.