Ο Κώστας Καραμανλής, ο Ακάματος, θύμωσε πολύ με την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη. Κρίνει ότι το ζήτημα είναι βαρύ και σοβαρό, όπως το αξιολόγησε στη γνωστή ομιλία του, και ζητεί να πέσει «άπλετο φως», για να διαλυθούν «σκιές ιοβόλες για τη δημοκρατική ομαλότητα», όπως το έθεσε με ένα αξιοσημείωτο υφολογικό άλμα λυρισμού, σχεδόν στα όρια της ποιητικότητας. Μιλούσαν τα απωθημένα του, φαντάζομαι. Εκεί ήταν η πηγή αυτού του λυρισμού, διότι όταν ο ίδιος ήταν πρωθυπουργός το 2005 και έπεσε θύμα παρακολούθησης του τηλεφώνου του, το ανακοίνωσε στο πανελλήνιο με μια συνέντευξη-παράσταση, αλλά μετά δεν ακολούθησε τίποτε. Παρότι ήταν ο πανίσχυρος πρωθυπουργός και μπορούσε να αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητες του αξιώματός του, η υπόθεση θάφτηκε. Φαινομενικά τουλάχιστον, η κυβέρνησή του αδιαφόρησε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή