Πέρασε πολύ χαμηλά η υπόθεση της παρακολούθησης των τηλεφωνικών επικοινωνιών του πρώην υφυπουργού Ανάπτυξης Στέργιου Πιτσιόρλα και του γνωστού νομικού, και πρώην γενικού γραμματέα της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Σπύρου Σαγιά, επί των ημερών ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αποδεδειγμένη τηλεφωνική παρακολούθηση και γεννάει πολλά ερωτηματικά, ειδικά από τον τρόπο με τον οποίο δικαιολογήθηκε. Ηταν, ειπώθηκε, μια έμμεση παρακολούθηση. Ο πραγματικός στόχος της παρακολούθησης ήταν μια εγκληματική οργάνωση. Δηλαδή δόθηκε η εντολή για την παρακολούθηση μιας εγκληματικής οργάνωσης, και στο πλαίσιο της οργανωμένης και μεθοδευμένης αυτής παρακολούθησης, «έπεσαν» πάνω στους Πιτσιόρλα και Σαγιά και τους κατέγραψαν και αυτούς. Πολύ ωραία. Αλλά το ερώτημα προς τον τότε πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα είναι ένα: αφού όλες οι συνομιλίες (και των δύο συγκεκριμένων κυρίων) περιστρέφονται γύρω από την υπόθεση της Ζακύνθου, με τη γνωστή επένδυση του σεΐχη του Κατάρ, ποια ήταν αυτή η εγκληματική οργάνωση; Ο σεΐχης και οι δικοί του; Γιατί τηρουμένων των αναλογιών, με αυτούς μιλούσαν ο Πιτσιόρλας με τον Σαγιά. Επειτα, τι απέγινε αυτή η εγκληματική οργάνωση; Ποια ήταν η κατάληξη της παρακολούθησης; Γιατί δεν βρέθηκαν τα μέλη της ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης, αφού ο στόχος της παρακολούθησης ήταν η συγκέντρωση στοιχείων προκειμένου να καταστεί τεκμηριωμένη η παραπομπή τους;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ