Η πιο δύσκολη ΔΕΘ

Τον Σεπτέμβριο του 2019, φρεσκοεκλεγμένος τότε, ο Μητσοτάκης ήθελε ουσιαστικά να δώσει το στίγμα της διακυβέρνησής του. Την επόμενη χρονιά από τη Θεσσαλονίκη ο ίδιος έφερε μπροστά τρεις άξονες με έτοιμο σχέδιο για τον καθένα – τη θωράκιση της άμυνας, τη στήριξη της οικονομίας, την πανδημία. Τη μεθεπόμενη πρόταξε πολιτικά διακυβεύματα της επόμενης μέρας, έθεσε εκλογικά διλήμματα και κυρίως εστίασε τα σινιάλα του στους μεσαίους και στους νέους. Αν υπήρχαν μερικά κοινά στοιχεία στην πρωθυπουργική παρουσία στις τρεις προηγούμενες ΔΕΘ, αυτά ήταν αφενός η αυτοπεποίθηση της ΝΔ για την πολιτική κυριαρχία της αφετέρου ένα σταθερό μοντέλο απολογισμού – προγραμματισμού (αυτό που κάποια στιγμή έγινε και κυβερνητικό μότο, «το είπαμε, το κάναμε») που ξεδιπλώνεται με τεχνοκρατική λεπτομέρεια. Να θεωρούμε βέβαιο ότι αυτά θα αποτυπωθούν και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Γιατί πρώτον οι δημοσκοπήσεις των ημερών δεν έχουν γκρεμίσει το ηθικό των κυβερνώντων (όσο κι αν προφανώς προκύπτει κάποιος προβληματισμός από τη βαθύτερη ανάλυση των ποιοτικών στοιχείων) και δεύτερον στο πεδίο των συγκρίσεων (και λόγου – έργων και μεταξύ της ΝΔ και των πολιτικών αντιπάλων της) η κυβέρνηση θεωρεί ότι εξακολουθεί να κερδίζει πολύτιμους πόντους. Τι άλλο να περιμένουμε όμως στο τέλος της εβδομάδας; Πέρα φυσικά από τους Αραβες – με επικεφαλής της πολυπληθούς αποστολής αξιωματούχων και επιχειρηματιών τον υπουργό Οικονομικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Αμπντουλάχ αλ Μάρι; Μια ψύχραιμη απάντηση είναι ότι περιμένουμε – ο ίδιος ο Μητσοτάκης, λογικά, το περιμένει – μια δύσκολη ΔΕΘ. Την πιο δύσκολη της θητείας του. Οχι μόνο γιατί ο Πρωθυπουργός θα ανέβει στον Βορρά με τις πολιτικές πιέσεις από την υπόθεση των παρακολουθήσεων, όσο και αν θα ήθελε να αφήσει το θέμα πίσω του.