Στο Ισραήλ το λένε «Νόμος της Επιστροφής»: κάθε Εβραίος έχει το δικαίωμα να έρθει στη χώρα ως μετανάστης και, με δεδομένο στάτους, μέσα σε τρεις μήνες αποφασίζει αν θα διεκδικήσει διαβατήριο, δηλαδή υπηκοότητα, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση. Ο νόμος δημιουργήθηκε για ευνόητους λόγους το 1950, όμως είκοσι χρόνια αργότερα εξελίχθηκε, διευρύνοντας τον ορισμό του Εβραίου. Η ίδια διευκόλυνση θεωρητικά παρέχεται σε οποιονδήποτε απόγονο εβραϊκής καταγωγής, έστω κι αν η σύνδεση είναι μόνο ένας παππούς ή μια γιαγιά, και στους συζύγους τους. Το δικαίωμα αυτό, είπε ο Μπεν-Γκουριόν όταν «πέρασε» ο «Νόμος της Επιστροφής», δεν παρέχεται στους Εβραίους της διασποράς από το κράτος, αλλά προηγείται αυτού, το υπερβαίνει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή