H σύγκλιση των αυταρχισμών και των αναθεωρητισμών είναι δεδομένη και δεν αποτελεί έκπληξη. Σε ό,τι αφορά όμως τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ως τώρα τηρούσε τα προσχήματα, δεν ταυτιζόταν πλήρως με τον ρώσο ομόλογό του, μιλούσε και με τον Ζελένσκι, διατηρούσε κάποιες ισορροπίες. Το τελευταίο διάστημα, οι ψευδαισθήσεις έχουν διαλυθεί. Μόσχα και Αγκυρα δίνουν κοινό αγώνα κατά της Δύσης.

Προχθές ο Ερντογάν δήλωσε ότι η Δύση θερίζει ό,τι έσπειρε. Χθες ισχυρίστηκε ότι η πολιτική της Δύσης βασίζεται σε προκλήσεις και εξέφρασε την «κατανόησή» του για την απόφαση του Βλαντίμιρ Πούτιν να διακόψει την παροχή φυσικού αερίου προς τη Γερμανία μέσω του αγωγού NordStream. Ο ίδιος ο ρώσος πρόεδρος, σε ένα νέο αντιδυτικό παραλήρημα από το Βλαδιβοστόκ, απείλησε ότι μετά το φυσικό αέριο όχι μόνο θα διακόψει και την παροχή πετρελαίου προς την Ευρώπη αν επιβληθεί πλαφόν στην τιμή της ενέργειας, αλλά και ότι θα συζητήσει με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τη δραστική μείωση της παροχής σιτηρών προς ευρωπαϊκούς προορισμούς.

Οι δύο δικτάτορες προειδοποιούν έτσι την Ευρώπη ότι και θα κρυώσει και θα πεινάσει. Αν προστεθούν οι φιλορωσικές κορόνες του σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς, τα αντιευρωπαϊκά κηρύγματα του ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν και η χείρα βοηθείας που τείνει προς τον Πούτιν ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, μπορεί να πει κανείς ότι τα μέτωπα ξεκαθαρίζουν. Η Ευρώπη δεν δικαιούται να ισχυριστεί ξανά ότι δεν ήξερε.