Δεν περάσαμε και λίγες τραγωδίες την τελευταία δεκαετία: την οικονομική κρίση διαδέχτηκε η υγειονομική, την υγειονομική η πολεμική με όλα της τα συμπαρομαρτούντα (ενεργειακή, επισιτιστική κ.ο.κ.). Βεβαίως, εάν συγκρίνουμε τις τραγωδίες αυτής της δεκαετίας με τις τραγωδίες της περιόδου 1912-1922 ή 1940-1950, ακόμη και με την επτάχρονη διακοπή κοινοβουλευτικού ρεύματος 1967-1974, θα μας φανούν αισθητά λιγότερο επώδυνες. Ξέρετε όμως κάτι; Τόσο για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο,  διαχρονικά ζυγίζουμε τις τραγωδίες στη ζυγαριά των δικών μας βιωμάτων, δεν μας παρηγορεί η ιδέα πως, στο σύνολο της εθνικής μας οδύνης κατά τη νεωτερική εποχή, το δικό μας μερτικό μπορεί να καταγραφεί και ως αμελητέο ή περίπου. Ετσι είναι αυτά. Ο δικός μας πόνος είναι πάντα ο ισχυρότερος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή