Μέχρι τη στιγμή της συνάντησής μας στο σπίτι της Νέας Σμύρνης ερχόταν κι έφευγε μια εικόνα: η Χάρις Αλεξίου πάνω από το «Αϊβαλί, η πατρίδα μου» του Φώτη Κόντογλου με σημειώσεις στο περιθώριο, υπογραμμίσεις, πολλαπλές απόπειρες να πιάσει τον ρυθμό της αφήγησης. Πιθανότατα και κάποιες ψιθυριστές μελωδίες που την ενώνουν με τη Μικρασία της καταγωγής της, με τα «Τσίλικα» και τις επανεκτελέσεις της Ρόζας Εσκενάζυ. Μέχρι τη μέση της συνέντευξης η εικόνα είχε επιβεβαιωθεί. Ολο το προηγούμενο διάστημα, η κορυφαία καλλιτέχνις ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της Ολιας Λαζαρίδου να αφηγηθούν από κοινού αποσπάσματα από το «Αϊβαλί» του Κόντογλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (σύμφωνα με τον προγραμματισμό, οι παραστάσεις ξεκίνησαν χθες και συνεχίζονται έως τις 24 του μήνα). Με την τελειομανία που επιβάλλει ο επαγγελματισμός, αλλά και με τον ενθουσιασμό μιας ερασιτέχνιδος μπροστά σε ένα κείμενο της ιστορικής μνήμης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή