Το Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου μετά την Καταστροφή

Ενώ είχαν περάσει δύο εβδομάδες από την κατάρρευση του μετώπου και την άτακτη φυγή του ελληνικού στρατού προς τις ακτές της Ιωνίας, η χώρα βυθιζόταν σε ένα πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό χάος. Οι αργόσυρτες πολιτικές διαπραγματεύσεις των αντιβενιζελικών παραγόντων στην Αθήνα έδειχναν ότι είχαν χάσει ακόμη και την αίσθηση του πολιτικού χρόνου και της κρισιμότητας των στιγμών.⁽¹⁾ Την ίδια χρονική στιγμή στη Χίο και τη Λέσβο εξυφάνθηκε σχεδόν ακαριαία μια στρατιωτική συνωμοσία για την ανατροπή της κυβέρνησης από τα υπολείμματα της στρατιάς της Μικράς Ασίας που είχαν καταφύγει στα δύο νησιά υπό τους συνταγματάρχες Νικόλαο Πλαστήρα και Στυλιανό Γονατά, αντίστοιχα. Φαίνεται πως η κυβέρνηση είχε σαφείς ενδείξεις σε πρώτο χρόνο για τη συνωμοσία χάρις στα συνεχή κρυπτογραφικά τηλεγραφήματα⁽²⁾ του διοικητή Λέσβου Αντώνιου Σπηλιωτόπουλου,⁽³⁾ στα οποία όμως δεν έδωσε βάση, ίσως γιατί δεν διέθετε τη ζωτικότητα να αντιδράσει μέσα στο χάος.