NON PAPER

Τα Ελισαβετιανά

Η Ελισάβετ υπήρξε μια βασίλισσα – η μόνη βασίλισσα τουλάχιστον της εποχής μας – με το επικοινωνιακό αποτύπωμα ενός ροκ σταρ. Κι αυτό προκύπτει από τον συνδυασμό της τεράστιας αναγνωρισιμότητάς της (μιλάμε για το πιο αναγνωρίσιμο άτομο στον πλανήτη) σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν θέλησε ποτέ να «επανεφεύρει» τον εαυτό της. Ισως και να μην μπορούσε βέβαια, να μην της το επέτρεπε ο τίτλος της. Ή και να μην ήθελε ή να νόμιζε ότι δεν το χρειαζόταν ή οτιδήποτε. Πάντως το αποτελέσμα είναι ότι στα 70 χρόνια της βασιλείας της, το μόνο που άλλαξε πάνω της ήταν το χρώμα των μαλλιών της. Ολα τα άλλα παρέμεναν ίδια. Από τα ρούχα και τα καπέλα της μέχρι το ύφος της και την απαράμιλλη αποστασιοποίησή της όταν χρειάστηκε να διαχειριστεί φλέγοντα οικογενειακά θέματα. Και είναι, κατά τη γνώμη μου, αυτές οι «οικογενειακές ιστορίες» των Ουίνδσορ, ίδιες, στην ουσία τους, με τις «οικογενειακές ιστορίες» των Παπαδόπουλων από τον Βύρωνα (εντελώς τυχαία η αναφορά), ήτοι κερατώματα, ακατάλληλοι σύντροφοι, «κακές παρέες» και μπλεξίματα με τον νόμο, παρεκτροπές και καταχρήσεις, κόντρες νύφης και πεθεράς, αδελφικά «μαχαιρώματα», αποκλεισμοί από κληρονομιές, «να φύγεις από το σπίτι» και όλα εκείνα που συγκροτούν μια «οικογενειακή κανονικότητα» που συντέλεσαν, τελικά, στη δημοφιλία της Ελισάβετ.