Επίθεση στο ΠΑΣΟΚ

Οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν, πρώτα ο Θεός, ύστερα από έξι μήνες από τώρα τουλάχιστον – μετά τον Μάρτιο του 2023, που θα έχουν επιστρέψει τα χελιδόνια από το μακρύ ταξίδι στην Αφρική και η φύση θα κάνει το καθιερωμένο ετήσιο πάρτι της σε βουνά, λαγκάδια και περιβόλια. Ο,τι σκεφτόμασταν πολλοί εξ ημών και υμών για προσφυγή νωρίτερα στις κάλπες, ο πρόεδρος Κυριάκος το «έκαψε» το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη. Και δεν άφησε κανένα περιθώριο για παρερμηνείες με τα τρία «όχι» (όχι πρόωρες εκλογές, όχι ανασχηματισμός, όχι αλλαγή εκλογικού νόμου) και το «εγώ δεν είμαι κωλοτούμπας». Ωραία, το καταλάβαμε όλοι και δεν έχουμε πλέον να αντιτείνουμε τίποτε επ’ αυτού. Ομως μια απορία την έχω: πώς συμβιβάζεται όλο αυτό με την επίθεση στο… ΠΑΣΟΚ, τόσο το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε όσο και με τα απόνερα του τριημέρου στη Θεσσαλονίκη; Εδώ πλέον δεν υπάρχει στέλεχος και ανθυποστέλεχος τρίτης κατηγορίας της ΝουΔου που να μην την πέφτει στο ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, στη «γραμμή» που χάραξε ο Κυριάκος. Ο Ανδρουλάκης αυτό, ο Ανδρουλάκης εκείνο, το ΠΑΣΟΚ στην αγκαλιά του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ – μιλάμε για επίθεση που δικαιολογείται μόνο στο πλαίσιο μιας προεκλογικής καμπάνιας, και δη τελευταίων ημερών πριν στηθούν οι κάλπες. Για να έχει πρόσφατο το (εκβιαστικό) δίλημμα ο ψηφοφόρος, ώστε να ξέρει τι να κάνει όταν περάσει πίσω από το παραβάν για τα περαιτέρω. Τι πρεμούρα είναι αυτή, να απαξιωθεί το ΠΑΣΟΚ; Και ποια στρατηγική υπαγορεύει να ταυτιστεί η Κεντροαριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ; Απορία το έχω – και απάντηση, προφανώς, δεν θα λάβω.