Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Οι επτά αντιμοναρχικοί διαδηλωτές, για παράδειγμα, που γιούχαραν προχθές ενώ η διακήρυξη της αναγόρευσης του Κάρολου σε βασιλιά διαβαζόταν δημοσίως στο Εδιμβούργο της Σκωτίας – όπως και στις άλλες πρωτεύουσες του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 22% των βρετανών πολιτών, 31% μεταξύ των νέων 18-24 χρόνων, που είχε δηλώσει την άνοιξη σε δημοσκόπηση πως η χώρα πρέπει να αποκτήσει εκλεγμένο αρχηγό κράτους. Τα μέλη της Κοινοπολιτείας – Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Τζαμάικα, Μπελίζ… – που σκέφτονται σοβαρά να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Μπαρμπάντος αφαιρώντας στο πολίτευμά τους τον επιθετικό προσδιορισμό «βασιλευόμενη» από το «κοινοβουλευτική δημοκρατία». Το κύμα της οργής, για τις ωμότητες των βρετανών στρατιωτών στη διάρκεια του αγώνα της ανεξαρτησίας, που σαρώνει τα τελευταία 24ωρα τα σόσιαλ μίντια στην Κένυα. Το μέλλον της βρετανικής μοναρχίας, και του Κάρολου Γ’ ως αρχηγού της Κοινοπολιτείας, απομένει να φανεί. Προς το παρόν, πάντως, η μεγάλη πλειονότητα των Βρετανών πενθεί για τον χαμό της Ελισάβετ Β’ – οι αποδοκιμασίες των αντιμοναρχικών διαδηλωτών στο Εδιμβούργο πνίγηκαν από τις επευφημίες του υπόλοιπου πλήθους, πολλοί τους χρέωσαν μάλιστα κακούς τρόπους και ασέβεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή