Πένθος

Η εποχή των social media παρακολουθεί γοητευμένη τις τελετουργίες πένθους που ένα ευρωπαϊκό βασίλειο αποδίδει με την ύψιστη μορφή τους προς την ηγεμόνα του. Οι συμβολικές πράξεις τιμής προς την Ελισάβετ Β’ φτάνουν πίσω στους ελισαβετιανούς χρόνους και τα σαιξπηρικά αριστουργήματα. Οι επίσημες ενδυμασίες, τα πρωτόκολλα στη λεπτομέρειά τους (η συχνότητα των επευφημιών της ανακήρυξης του διαδόχου της, η περιφορά της σορού της στους καθεδρικούς ναούς των χωρών του Ηνωμένου Βασιλείου, το λαϊκό προσκύνημα) αντιστέκονται στις αλλαγές και υπερβαίνουν το πέρασμα του χρόνου. Μετά το ξάφνιασμα του εντυπωσιασμού από το χρυσό και την πορφύρα που εκπέμπουν οι δέκτες, ψύχραιμα μπορεί να σκεφτεί κανείς τη σημασία που έχει για την ευρωπαϊκή ιστορία αυτό το παλαιό τελετουργικό. Καθώς αφορά την ιστορία των θεσμών και της διοίκησης. Μας υπενθυμίζει ότι οι εκπρόσωποι της διοίκησης υπηρετούν συγκεκριμένες διαδικασίες με συγκεκριμένη συμπεριφορά. Είναι εκείνοι και εκείνες που έχουν υιοθετήσει τον σκοπό κοινής ωφελείας και σέβονται τις συγκεκριμένες διαδικασίες. Αυτή η υιοθεσία του σκοπού και αυτός ο σεβασμός της διαδικασίας τους διαφοροποιεί από ένα τυχαίο σύνολο ανθρώπων. Κάτι που οι εκπρόσωποι της διοίκησης, είτε είναι δήμαρχοι είτε κλητήρες, καλούνται να το σεβαστούν.