Ρούβλια

Αρχισαν τα όργανα, για τα οποία σας λέγαμε και χθες, με τον πακτωλό χρημάτων με τον οποίο η πουτινική Ρωσία εξαγόραζε (ή και εξαγοράζει) κόμματα, πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης στη Δύση. Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ Κερτ Βόλκερ αναφέρθηκε στο θέμα, σε συνέντευξή του στη «Ρεπούμπλικα», και ήταν σαφής: «Η πιο εύκολη χρήση (των πόρων) είναι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για την προώθηση του αφηγήματός τους (…) μερικές φορές τα κεφάλαια πηγαίνουν σε κόμματα στην Ευρώπη ή ακόμη και σε μεμονωμένους πολιτικούς, με άμεσες πληρωμές ή συμφωνίες οι οποίες συνάπτονται από ρωσικές εταιρείες, που ωφελούν αυτούς τους πολιτικούς, δημιουργώντας τους άμεσο ενδιαφέρον να βοηθήσουν τη Μόσχα».

Το πιάσανε το νόημα οι ακροδεξιοί Σαλβίνι και Μελόνι σχετικά με το τι ήθελε να πει ο (αμερικανός) ποιητής και με ένα στόμα, μια πνοή, απάντησαν «δεν πήραμε ούτε ένα ρούβλι»!

Εμείς εδώ, πάλι, δεν είδα να συγκινούμαστε ιδιαίτερα. Αν εξαιρέσει κανείς κάτι ψοφοδεείς αναφορές στα φύλλα που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι, και καλά, η κυβέρνηση αναζητά σανίδα σωτηρίας στον «ρωσικό δάχτυλο», δεν είδα κάτι άλλο.

Ερώτηση λοιπόν: Θα ακολουθήσει κανείς το παράδειγμα του Σαλβίνι και της Μελόνι, να διαψεύσει ότι η Μόσχα έκανε δουλίτσα και στα μέρη μας; Αντε, παιδιά…

(Εκτός κι αν έχουν ψυλλιαστεί ότι έρχεται οσονούπω «πακέτο» από τις ΗΠΑ και, φρονίμως ποιούντες, σιωπούν. Αλλά για πόσο;)

Λάθος

Υποθέτω, κάτι έχετε ακούσει γι’ αυτή την περίεργη υπόθεση με τους 38 πρόσφυγες σε νησίδα του Εβρου, που τούρκοι δουλέμποροι προσπαθούσαν να προωθήσουν στην Ελλάδα, και ο εδώ εγχώριος αλτρουισμός μάς διέσυρε ως χώρα διεθνώς, διότι όχι μόνο δεν βοηθάμε τους πρόσφυγες, αλλά τους αφήνουμε και να πεθάνουν – οι άκαρδοι. Πρωτοστάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το άθλιο παιχνίδι, εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά χθες έφαγε μια βρεγμένη «πατσαβούρα» στη μούρη, κατά το κοινώς λεγόμενο.

Ο επικεφαλής της ΜΚΟ Human Rights 360°, που πρώτη είχε ισχυριστεί ότι εξαιτίας της σκληρότητας της ελληνικής κυβέρνησης οι 38 βασανίστηκαν από τις καιρικές συνθήκες με αποτέλεσμα να πεθάνει ένα κοριτσάκι, τώρα τα παίρνει όλα πίσω. Η νησίδα πάνω στην οποία βρέθηκαν οι πρόσφυγες και η οποία, κατά την ελεεινή επιχειρηματολογία ΣΥΡΙΖΑ (Φίλης, Κούλογλου και λοιποί) ήταν ελληνικό έδαφος, δεν ήταν. Λάθος έκανε η ΜΚΟ. Σύμφωνα λοιπόν με τον επικεφαλής της οργάνωσης Φαρμάκη, «από τα δημόσια διαθέσιμα σε εμάς στοιχεία και λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι η περιοχή παρουσιάζει ένα ιδιαίτερα σύνθετο εδαφικό καθεστώς, καθώς, ανάλογα με τη ροή του ποταμού, αναδύονται κατά διαστήματα τμήματα ξηράς κατά μήκος του, σχηματίσαμε την εσφαλμένη πεποίθηση ότι οι ανωτέρω βρίσκονταν επί ελληνικού εδάφους».

«Εσφαλμένη εντύπωση», μεγάλε, αλλά η χώρα διασύρθηκε διεθνώς από αυτή την «εσφαλμένη εντύπωση». Ο ΣΥΡΙΖΑ, λέξη φυσικά. Επιστήμονες στο ψέμα και στη διαστρέβλωση. Το «συγγνώμη», άγνωστη λέξη…

«Θεσμικός»

Είναι μεν θεσμικός, όπως του αρέσει να του λένε, ο πρόεδρος Κυριάκος (και μάλιστα υπερασπίζεται μετά πάθους τον συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό), αλλά εκτός από «θεσμικός» είναι και προνοητικός. Πληροφορούμαι λοιπόν ότι στην απόφασή του να μην αλλάξει τον εκλογικό νόμο, επί τα βελτίω, όσον αφορά το μπόνους των εδρών για το πρώτο κόμμα, καταλυτικό ρόλο έπαιξαν και οι έρευνες της κοινής γνώμης. Πριν δηλαδή εμφανιστεί στη ΔΕΘ και ξεκόψει με τρία ξερά «όχι» (πρόωρες εκλογές, ανασχηματισμός και αλλαγή εκλογικού νόμου), ήταν εξοπλισμένος με τα αποτελέσματα μερικών δημοσκοπήσεων (από αυτές που διενεργούνται σχεδόν επί καθημερινής βάσεως).

Τι έλεγαν, όσον αφορά την αλλαγή του εκλογικού νόμου; Οτι ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων του, της ανώτερης πνευματικά τάξης, θα του γύριζε την πλάτη αν επιχειρούσε την αλλαγή. Καθότι και οι ίδιοι «θεσμικοί» και οπαδοί της διενέργειας εκλογών ανά τετραετία και με πάγιο εκλογικό σύστημα. Υπολογίστηκε δε, άκου τώρα τα «τσακάλια», ότι αυτοί οι λεγόμενοι «θεσμικοί» αντιπροσωπεύουν ένα ολόκληρο 3% της εκλογικής βάσης της ΝουΔου. Από την άλλη, το «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο», που έγινε επί των σεναρίων αλλαγής του νόμου, απέφερε ένα ισχνό 2%, άντε το πολύ 3%.

Το έβαλαν στη ζυγαριά, είδαν ότι δεν κερδίζουν τίποτε, αντιθέτως υπήρχε κίνδυνος να χάσουν πολύ περισσότερα, και μαζί και τη φήμη του ο πρόεδρος Κυριάκος ότι είναι «θεσμικός», και κατέληξαν στο μεγαλοπρεπές, ξερό, πιο ξερό κι από τη ρίγανη Τήνου, «όχι» της Θεσσαλονίκης. Τόσο απλά…

Μίσος

Αυτό που θα αναφέρω στη συνέχεια είναι «δάνειο» από την ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής». Αφορά ένα βίντεο από την προχθεσινή επεισοδιακή πορεία των φοιτητών κατά της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας που, κατά την εφημερίδα, έγινε viral, τουτέστιν απέκτησε μια δημοφιλία, καθότι συγκεντρώνει πολλά views, ήτοι προβολές – εξηγώ για τους μη μυημένους στα social media.

Κατά την εφημερίδα, «στο βίντεο, αυτό που εντυπωσιάζει είναι η σταθερή ματιά του νεαρού φοιτητή που δεν πτοείται, δεν εκφοβίζεται και συνεχίζει με πάθος τη διαμαρτυρία του κατά της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας».

Δεν θέλω να της το χαλάσω της εφημερίδας και αυτού που έγραψε τη συγκεκριμένη βλακεία, αλλά εκείνο που εντυπωσιάζει, παιδιά, είναι το μίσος που αποπνέει το βλέμμα αυτού του φοιτητή κατά του αστυνομικού. Είναι το βλέμμα του εχθρού στο χαράκωμα γι’ αυτόν που έχει απέναντί του και για τον οποίο του είπαν ότι είναι ο εχθρός του, και άρα πρέπει να βρει τρόπο να τον εξοντώσει.

Είναι ένα ανατριχιαστικό βλέμμα αυτό, δεν έχει τίποτε το θετικό και δεν προοιωνίζεται τίποτε καλό για τον τόπο. Μόνο πάθη και δεινά προοιωνίζεται. Και μια υπόσχεση: ότι ο βαθύς διχασμός της κοινωνίας, που ξεκίνησε από το 2012 και μετά και έφερε στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επουλωθεί…

Μουριές

Το περιβαλλοντικής φύσεως θέμα που ανέδειξα χθες, φιλοξενώντας απόσπασμα δηλώσεων του γραμματέα Περιβάλλοντος του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Αποστολόπουλου, αναφορικά με τη συντελούμενη «γενοκτονία της μουριάς» στην Αθήνα, είχε – και προφανώς θα έχει και μελλοντικά – συνέχεια. Δέχτηκα τηλεφώνημα του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος μου εξήγησε ότι δεν υπάρχει καμία καθυστέρηση στην αντίδραση του Δήμου αναφορικά με το μείζον πρόβλημα. Αλλά είναι η φύση του προβλήματος τέτοια, που δεν υπάρχει επί του παρόντος αποτέλεσμα. Οπως μου ανέφερε, και το καταγράφω, γιατί πραγματικά είναι θλιβερό να βλέπεις σχεδόν αιωνόβιες μουριές να ξεραίνονται εξαιτίας ενός σκαθαριού, ο Δήμος είναι σε διαρκή επαφή με τρία επιστημονικά ιδρύματα της χώρας [Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο (ΜΦΙ) και Ινστιτούτο Μεσογειακών και Δασικών Οικοσυστημάτων (ΙΜΔΟ)]. Τα ιδρύματα προχώρησαν σε μελέτη ώστε να καθοριστεί με ακρίβεια η επιδημιολογία του εντόμου.

– Η μελέτη αυτή είναι στο στάδιο της ολοκλήρωσης και από τα μέχρι τώρα δεδομένα προκύπτει ότι η καταπολέμηση του συγκεκριμένου εντόμου δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματικά με βιολογικά μέσα, αλλά μόνο με χημικά βιοκτόνα, πράγμα που δυσκολεύει την εφαρμογή σε κατοικημένες περιοχές.

«Αυτή τη στιγμή», μου είπε ο δήμαρχος, «προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γίνει η εφαρμογή στα δέντρα ώστε να καταπολεμήσουμε το έντομο, χωρίς όμως να γίνει διασπορά του φαρμάκου στο περιβάλλον της πόλης». Και πως παράλληλα ο Δήμος Αθηναίων εξετάζει το ενδεχόμενο μερικής αντικατάστασης των δέντρων μουριάς που ξεραίνονται με άλλα είδη δέντρων, ώστε να μειωθεί η έκθεση του φυτικού κεφαλαίου της πόλης στο ξυλοφάγο, επιβλαβές έντομο.

25.000 μουριές στην Αθήνα κινδυνεύουν. Κρίμα είναι να πάθουν ό,τι και οι φοίνικες της πόλης προ ετών…