Σε παγκόσμιους δρόμους

Ηταν οι μεγάλες απώλειες που ξεκίνησαν έναν χρόνο νωρίτερα με τον Μίκη Θεοδωράκη, εκείνες που επανέφεραν τη συζήτηση για τα κενά που δεν αναπληρώνονται. Μετά τον Μίκη ήταν ο αποχαιρετισμός στον Βαγγέλη Παπαθανασίου και τώρα στην Ειρήνη Παπά. Το κοινό τους σημείο δεν ήταν μόνον ότι οι δρόμοι τους συναντήθηκαν, υπηρετώντας τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό και αφήνοντας το δικό τους βαθύ αποτύπωμα. Αλλά και ότι πρωταγωνίστησαν στην εξαγωγή του σε ένα παγκόσμιο ακροατήριο. Ηταν και οι τρεις διεθνείς, πραγματικά διεθνείς, χωρίς ο χαρακτηρισμός να χρειάζεται εισαγωγικά. Με μεγάλες διακρίσεις και βραβεία για ένα έργο και μια διαδρομή που δεν περιορίζονταν στα εθνικά σύνορα. Με τη δική τους υπογραφή να καταγράφεται ήδη από τα χρόνια του ΄50 και του ΄60, εκπροσωπούσαν εκ των πραγμάτων και τη νεοελληνική δημιουργία. Πόσοι υπάρχουν σήμερα που μπορούν να τους αντικαταστήσουν;