Θα έρθει η στιγμή που κάποιος θα γράψει: «Με την υπόθεση των υποκλοπών είναι σαν να κυνηγάμε μάγισσες με απόχη. Ας αφήσουμε το θέμα στην άκρη και ας τολμήσουμε τη φυγή προς τα μπροστά». Και μετά θα αναφερθεί στις προκλήσεις των καιρών που απαιτούν σταθερότητα και στιβαρά χέρια. Βάζω και στοίχημα ότι έτσι θα γίνει. Διότι είναι πολύ πιθανό να το γράψω εγώ αυτό και μετά να πάω νύχτα στο Μαξίμου για να αφήσω απέξω τη μισή ντροπή. Θα ξυπνήσω ένα πρωινό, θα δω τον Ηλιόπουλο που πλακώνεται με καμιά Ζαχαράκη και θα αλλάξω κανάλι για να φύγω από το θέμα. Το έπαθα και χθες. Τους έβλεπα στο πάνελ και από ένα σημείο και μετά κατάλαβα ότι με απασχολούσε το μαλλί της Νάντιας Γιαννακοπούλου – το άφησε να μακρύνει και της πάει, νομίζω. Διότι προς τα εκεί πάει το θέμα. Να ακούει ο πολίτης συζήτηση για τις υποκλοπές και να νομίζει ότι ξέχασε ανοιχτό τον απορροφητήρα. Εκτός και αν υπάρξουν και άλλες αποκαλύψεις. Γιατί αν νομίζετε ότι οι μόνοι που παρακολουθούνταν ήταν ο Ανδρουλάκης και ο Πιτσιόρλας, τότε να έχετε κατά νου μη λιώσουν τα ζαχαρωτά από τα οποία αποτελείται ο κόσμος σας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή