Κήρυγμα

Η φωνή του Νίκου Ανδρουλάκη ακούστηκε λίγο περισσότερο θυμωμένη απ’ το συνηθισμένο όταν εκείνος ρώτησε τον Πρωθυπουργό αν έχει πληροφορηθεί «την τερατογένεση της αποστασίας του ’65» και αν θυμάται «το ’89 και το Ειδικό Δικαστήριο» ή «την τερατογένεση του αντιμνημονιακού μετώπου εμπαιγμού». Η αντίδραση των πράσινων στελεχών από κάτω, βέβαια, δικαίωσε την επιλογή του συγκρουσιακού ύφους. Η ένταση του χειροκροτήματος έδειξε ότι ο στενός πυρήνας της πασοκικής βάσης ντοπάρεται με τις αναφορές στο ένδοξο αντιδεξιό παρελθόν του Κινήματος. Δονείται ενώ αναπολεί τις στιγμές που καθόρισαν την κομματική του ταυτότητα. Αυτοί οι ψηφοφόροι, όμως, δεν λοξοκοιτάζουν προς τη ΝΔ. Δεν αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην ανάγκη να εκλέξουν κυβέρνηση και τη δυσαρέσκειά τους για το κυβερνών κόμμα. Δεν είναι, με άλλα λόγια, οι κεντρώοι που παρακινούνται και μετακινούνται από ψυχρό πολιτικό ορθολογισμό. Είναι οι προσηλυτισμένοι. Κι ένα κόμμα δύσκολα αυξάνει τα ποσοστά του όσο φαίνεται να κηρύττει μόνο σε αυτούς.