Κάποιες εικόνες είναι, με έναν τρόπο, σταμπιλαρισμένες στη συλλογική μας συνείδηση. Και μέχρι τώρα, οι μικρές εξαιρέσεις και διαφοροποιήσεις επιβεβαίωναν, απλώς, τον κανόνα. Για παράδειγμα, σε συναυλία διεθνούς τενόρου στο Ηρώδειο, ιδιαίτερα μάλιστα αν γίνεται υπό την αιγίδα φιλανθρωπικού σωματείου, ξέρεις ποιες και ποιους θα δεις. Αν όχι τα ονόματά τους, το στυλ τους. Τα ρούχα τους, τα μαλλιά τους, τη στάση και τη γλώσσα του σώματός τους. Το ίδιο και σε μια σειρά ανθρώπων που περιμένουν για να προσκυνήσουν ένα ιερό λείψανο ή κειμήλιο – κι ας μην προχωρήσω σε λεπτομερείς αναφορές διότι μπορεί και να εκληφθούν ως ρατσιστικές. …Αυτή είναι η θεωρία και οι, μέχρι πρότινος, βεβαιότητές μας. Πάμε τώρα και στην πραγματικότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή