Το καπέλο ως υποκατάστατο του στέμματος

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ ανάμεσα στους στίχους του «Ερρίκου Δ’» έγραψε: «Ανήσυχο είναι το κεφάλι που φοράει στέμμα». Ισως αυτός να ήταν ο λόγος που η βασίλισσα της Βρετανίας είχε φορέσει τόσο πολλά καπέλα. Για εβδομήντα χρόνια, μια επαναλαμβανόμενη ερώτηση συνόδευσε κάθε εμφάνιση της Ελισάβετ Β’ της Αγγλίας. Τι καπέλο θα φορέσει; Συμβολικά, το διακύβευμα ήταν μεγάλο. Το καπέλο θεωρήθηκε ως ένα υποκατάστατο του στέμματος του οποίου η λειτουργία είναι να εξασφαλίζει την ορατότητα της βασίλισσας με την απαραίτητη μεγαλοπρέπεια και επισημότητα. Ωστόσο, δεδομένου ότι ο μοναρχικός θεσμός είναι πάνω από τη μόδα και δεδομένου ότι στην πραγματική ζωή οι γυναίκες δεν φορούσαν καπέλα από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, η βασιλική συλλογή καπέλων είναι ένα αυθεντικό πεδίο έκφρασης της Ελισάβετ. Τα καπέλα είτε ως προς τα σχήματα αλλά και ως προς τα χρώματα έδιναν τη δυνατότητα μιας συγκεκριμένης θεατρικής πράξης από την πλευρά της. Η περιοδικότητά τους ως αναπόσπαστο τμήμα της βασιλικής γκαρνταρόμπας τροφοδότησε τακτικά τις προβλέψεις στα γραφεία στοιχημάτων. Σε αυτή την περίπτωση, η ηγεμόνας σπάνια τους απογοήτευσε.