Βλέποντας την πληθώρα των παραστάσεων αρχαίου δράματος στα παραδοσιακά φεστιβάλ αλλά και στις διοργανώσεις σε όλη την επικράτεια, είναι λογικό να σκεφτεί κανείς ποια είναι τα στοιχεία και τα γνωρίσματα αυτού του είδους που το καθιστούν, 2.500 χρόνια, αναγκαία πνευματική τροφή σε όλα τα μάκρη και τα πλάτη της οικουμένης. Πριν από 40 χρόνια είχε επισκεφτεί την Ελλάδα ένας κρατικός θίασος από τον Καναδά με μέλη και γλώσσα και φορεσιές που έρχονταν από τον αμερικανικό Βορρά και, κυρίως, τους Εσκιμώους. Τι έπαιξαν εδώ στο Ηρώδειο; «Αντιγόνη»! Ο σκηνικός χώρος υποτίθεται πως ήταν ένας μόνιμος παγετώνας, άρα ο πεθαμένος αδελφός της ηρωίδας ήταν καλυμμένος με παχύ στρώμα χιονιά. Και, αντί για παλάτι των Λαβδακιδών, η δράση γινόταν μπροστά σε ιγκλού! Ηταν μια συγκλονιστική σύλληψη και εκτέλεση και, συνάμα, μια τρανταχτή απόδειξη πως η πολιτισμική ανακάλυψη της αρχαίας Αττικής, η τραγωδία και η πολιτική κωμωδία, είχε χτυπήσει φλέβα από τις ρίζες και τα θεμέλια του παγκόσμιου πολιτισμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή