Η βασίλισσα χωρίς ιδιότητες

Ποιες βασίλισσες αποτελούν καλό υλικό για τους συγγραφείς; Η απάντηση είναι σχεδόν αυτονόητη: οι κακές, μοχθηρές, ιδιότροπες, οι κυνηγημένες, οι δολοφονημένες. Τώρα που το σκέφτομαι, ακόμα κι αυτές, δεν πολυγίνονται ηρωίδες μυθιστορημάτων. Γίνονται περισσότερο λαϊκό αφήγημα, προφορικοί βίοι βασιλισσών που βασίζονται σε βιογραφικά στοιχεία διανθισμένα με πικάντικες ή αυθαίρετες ψυχολογικές λεπτομέρειες που μοιάζουν να ταιριάζουν στο γενικότερο πλαίσιο. Ακόμα και τότε, οι πριγκίπισσες είναι αυτές που έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής. Οσο δεν έχουν ανέβει ακόμα στον θρόνο έχουν το δικαίωμα για πειραματισμούς, περιπέτειες, παιχνίδια, δημόσια επίδειξη συναισθημάτων. Οταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και αναλάβουν βασιλικά καθήκοντα, περνάμε στο «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», κοινώς κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει τι στο καλό έκαναν γιατί προφανώς είναι κάτι πολύ βαρετό. Καθόλου τυχαία, εμφανίζονται περισσότερο σε παραμύθια και γενικότερα σε παιδικά βιβλία.