Μαθαίνοντας στις αντιφάσεις

Εχει κάπου διαβάσει πως τα χρόνια της παιδικότητας και της εφηβείας είναι χρόνια μετάβασης από τον κόσμο της φαντασίας στον κόσμο της πραγματικότητας. Στην αρχή δυσφορούσε, μα τώρα προσπαθεί να καταλάβει. Πέρα από τις εποχές, το κοινωνικό περιβάλλον ή τα ιστορικά βάρη, υπό τα οποία εξελίσσεται κάθε σχολική εμπειρία, η μοναδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης μοιάζει ακόμη πιο μοναδική στη συνείδησή του, τούτες τις μέρες που ξεκινά η νέα χρονιά με νέες αγωνίες. Για ποιον μαθητή μιλούμε; Δεν είναι μια αφαίρεση που καταντά άσκοπη λεκτική άσκηση να φανταζόμαστε ένα πρόσωπο χωρίς ιδιότητες μέσα από χιλιάδες, νομίζοντας πως μπορεί να περιγραφεί;