Στην Ελλάδα τα μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής για τις παρακολουθήσεις δεν φαίνεται να έχουν τη χαρά να δουν από κοντά τους κυρίους Λαβράνο και Μπίτσιο, προκειμένου να λύσουν ό,τι απορπιές τους έχουν δημιουργηθεί σχετικά με αυτά τα πράγματα του διαβόλου που εμπορεύονται, ήτοι τα λογισμικά παρακολούθησης. Και δεν θα έχουν τη χαρά, διότι η ΝουΔου που έχει και την πλειοψηφία στην Επιτροπή, αποφάσισε ότι η παρουσία τους δεν θα έχει την παραμικρή ωφελιμότητα για τα μέλη της Επιτροπής.

Σου λέει, τι να τους βάζω τώρα τους ανθρώπους στον κόπο να μάθουν πώς λειτουργούν αυτά τα συστήματα. Ασ’ τους στη μακαριότητα της άγνοιάς τους, να ακούν τον Κοντολέοντα και να βγάζουν (λέμε τώρα…) συμπέρασμα. Στην Ευρώπη πάλι, δεν έχουν αυτή την άποψη. Εχουν την εντελώς αντίθετη. Για του λόγου το αληθές, η επιτροπή έρευνας PEGA η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ετοιμάζεται να αποστείλει κλήσεις στους δύο προαναφερόμενους κυρίους, Λαβράνο και Μπίτσιο, προκειμένου να μεταβούν στο Στρασβούργο και να παρουσιαστούν ενώπιον των μελών της.

Διαβάστε ακόμα: Αρένα η εξεταστική επιτροπή – Σφαγή εκτός βουλής για μάρτυρες και ποινικές ευθύνες

Εχουν μια σειρά  ερωτήσεων να τους υποβάλλουν, γι’ αυτά τα περίφημα συστήματα τύπου Predator, τα οποία εμπορεύεται το δίδυμο, και για να μην το πολυταλαιπωρούμε το θέμα, αναφέρω επίσης, ότι η επιτροπή PEGA εξετάζει ήδη διαφόρους τρόπους για να προσέλθουν ενώπιόν της οι δύο κύριοι. Επειδή ακριβώς, θεωρούν τα μέλη της, ότι αρχικά θα αρνηθούν να προσέλθουν εκουσίως. Εκτός πια και αν οι περί ου ο λόγος επιχειρηματίες, αποφασίσουν τελικά ότι θέλουν να καταθέσουν ενώπιον της Επιτροπής, πράγμα το οποίο ως και έκπληξη μπορείς να το χαρακτηρίσεις…

Ισπανική προπαγάνδα

Η υπόθεση των παρακολουθήσεων στην Ελλάδα, πλην της ενεργού συμμετοχής στις έρευνες των ευρωπαϊκών οργάνων, συνδυάζεται ασφαλώς και με το εντεινόμενο ενδιαφέρον που επιδεικνύουν μεγάλα ξένα μέσα ενημέρωσης, σχετικά με το τι συμβαίνει εδώ. Η ένταση με την οποία δε γίνονται οι αναφορές, δημιουργεί την αίσθηση ότι όλο αυτό το «ενδιαφέρον» δεν είναι και τόσο γνήσιο.

Φυσικά δεν πρόκειται να αναπτύξω τίποτε θεωρίες συνωμοσίας εδώ, αν και περιδιαβαίνοντας τα καφέ της γνωστής (ένα καραγιαπί πια, λόγω των έργων του μετρό) Πλατείας Κολωνακίου, έχω συλλέξει πέντε – έξι θεωρίες. Εως και ότι όλο αυτό κινείται, προσέξτε παρακαλώ, από την… ισπανική προπαγάνδα, η οποία λέει, κάνει ό,τι μπορεί για να ακυρώσει την εικόνα της Ελλάδας ως χώρας όπου λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί, προκειμένου εξ αντανακλάσεως να πληγεί – ανεπανόρθωτα δε! – η εικόνα του Κυριάκου!!!

Οχι πως έχουν κάτι προσωπικό με τον Κυριάκο οι Ισπανοί, άλλο είναι το θέμα τους: ο πρωθυπουργός τους ο Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος κατά τα φαινόμενα στις προσεχείς εκλογές της Ισπανίας θα χάσει από τους δεξιούς, βλέπει τον Κυριάκο ως βασικό ανταγωνιστή για μια εκ των κορυφαίων θέσεων στην καινούργια Κομισιόν που θα συγκροτηθεί το 2024!!!

Κουφό; Και κουλό, επίσης, θα πω!

Διαβάστε ακόμα: Η υπόθεση Predator ξεκαθαρίζει την αυτόνομη πορεία

Δεν είναι όλα… ΣΥΡΙΖΑ

Ανεξάρτητα από αυτά όμως, που δίνουν όπως και να το δεις όπως και να το κάνεις μια εύθυμη νότα στο όλο θέμα, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα με το πώς ο ξένος Τύπος πλέον, αντιμετωπίζει τη χώρα. Και είναι αυτό ένα πρόβλημα, για το οποίο η κυβέρνηση δεν δείχνει να μπορεί να κάνει κάτι. Από εκεί που πριν από ενάμιση – δυο χρόνια την αποθέωναν εξαιτίας των μέτρων που έλαβε για την αντιμετώπιση της πανδημιας, τώρα βρίσκεται στο ναδίρ από πλευράς  δημοφιλίας και – το χειρότερο – μοιάζει αδύναμη να αντιδράσει.

Φυσικά για όλα αυτά υπάρχουν φάρμακα, δεν είναι ούτε καινούργια κατάσταση, ούτε εμφανίζεται πρώτη  φορά στην παγκόσμια κοινότητα. Απλώς πρέπει να καθίσουν κάτω, να εξετάσουν την κατάσταση στις πραγματικές της διαστάσεις, να κλείσουν τα αφτιά στις θεωρίες συνωμοσίας και να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη στρατηγική επικοινωνίας για τη διαμόρφωση μιας νέας θετικότερης για τη χώρα, εικόνας στον διεθνή Τύπο. Προσοχή: πραγματική στρατηγική. Οχι, επιθέσεις σε δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι όλα… ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει καρφωθεί στο μυαλό μερικών μερικών…

Μία παράταιρη επίθεση

Από τα πολλά παράξενα που συνέβησαν στη Βουλή κατά τη συζήτηση της σύμβασης παραχώρησης με δανεισμό στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης 163 κυκλαδικών ειδωλίων (προερχόμενων από λαθρανασκαφές στις Κυκλάδες και ευρισκόμενων στην κατοχή αμερικανού συλλέκτη) ένα μου έκανε τρομερή εντύπωση. Η σκληρή επίθεση που εξαπέλυσε το ΠΑΣΟΚ κατά της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη. Επίθεση που συνοδεύτηκε από σκληρές φράσεις, οι οποίες λογικά δεν θα έπρεπε ούτε καν να εκστομιστούν εις βάρος ενός κυβερνητικού στελέχους με μακρά διαδρομή στο ΠΑΣΟΚ.

Το περιστατικό μου είχε διαφύγει, αλλά μου το επισήμανε πρόσφατα ο Αδωνις, σε μια συζήτηση που είχαμε, και βρήκα λογική την επισήμανσή του, εξού και την αναπαράγω. Γιατί δείχνει, πως πολλές φορές τα κόμματα, προκειμένου να ασκήσουν ένα δικαίωμα που εκ των πραγμάτων και εξ αντικειμένου διαθέτουν – αυτό της αντιπολίτευσης – ξεπερνούν κάθε όριο.

Τι μου ανέφερε ο Αδωνις; Οτι κατά τη συζήτηση στη Βουλή της σύμβασης, το ΠΑΣΟΚ ακολουθώντας τη γραμμή της πλήρους ρήξης με την κυβέρνηση «μόνο αρχαιοκάπηλο δεν αποκάλεσε τη Μενδώνη. Ολα τα άλλα της τα έσουρε. Ποιας της Μενδώνη, η οποία είναι η συντάκτρια του νόμου περι αρχαιοτήτων, ο οποίος εξακολουθεί να ισχύει έως σήμερα, 20 χρόνια μετά την ψήφισή του, το 2002. Νόμο που δεν τόλμησε να αγγίξει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ε, δεν είναι τρελό το ΠΑΣΟΚ, να καταγγέλλει ένα δικο του στέλεχος, το οποίο έχει προσφέρει τόσα πολλά στην προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς;»…

Θα δώσω ένα δικιο στον Αδωνι, για το παράταιρο (και το παράδοξο) του πράγματος…

Πράσινο «αυτογκόλ»

Αναζήτησα την υπουργό Πολιτισμού εν συνεχεία, για να της μεταφέρω τα όσα εκθειαστικά μου ανέφερε ο Αδωνις, ο αρχαιολάτρης, και ευκαιρίας δοθείσης να τη ρωτήσω και για το επίμαχο της σύμβασης. Μου ανέφερε λοιπόν ότι για τη σύμβαση που ψήφισε η Βουλή μπορεί να υπάρχουν διάφορες απόψεις, αλλά κανείς δεν πρέπει να παραγνωρίζει ότι (έστω και δια της πολύπλοκης μεθόδου που επελέγη – αυτό είναι δικό μου σχόλιο) επιτυγχάνεται ο βασικός στόχος για την ανάκτηση αρχαιοτήτων, οι οποίες δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να περιέλθουν στην κατοχή του ελληνικού κράτους. Το οποίο ελληνικό κράτος δε, δεν γνώριζε καν ότι υπήρχαν.

Η Λίνα Μενδώνη, πρέπει να πω, ότι δεν έκανε σχόλια  για το ΠΑΣΟΚ και τη στάση του απέναντί της – εμένα τουλάχιστον δεν μου είπε τίποτε. Μόνο πικρία, εξέφρασε. Αλλά με κάποιο τρόπο το Κίνημα, νομίζω ότι πρέπει να αλλάξει γραμμή, και να αρχίσει να υπερασπίζεται διαχρονικά το έργο του. Δεν μπορεί να χαρίζει στη Δεξιά μερικά κομβικής σημασίας επιτεύγματά του, στον βωμο της άσκησης μιας αντιπολίτευσης που προσομοιάζει με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στοχοποιήσει τη Μενδώνη, σχεδόν από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά της, αρνούμενος να δεχτεί μια επιστήμονα σε μια θέση στην οποία ο ίδιος είχε χρησιμοποιήσει ας πούμε μια ηθοποιό. Το ΠΑΣΟΚ, όμως; Γιατί σέρνεται πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν το έχω καταλάβει…