Αλτρουισμός, αλλά για το μέλλον

Κι έτσι, ο Ουίλιαμ ΜακΑσκιλ αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στην εξάπλωση, όπως λέει, «καλών φιλοσοφικών ιδεών» στον κόσμο. Μια τέτοια ιδέα είναι ο «αποτελεσματικός αλτρουισμός». Στην αρχή, η έννοια αυτή σήμαινε κρίσιμες και αποφασιστικές παρεμβάσεις στην παγκόσμια φτώχεια και υγεία: τα μέλη της κοινότητας μοίραζαν, για παράδειγμα, κουνουπιέρες στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Σιγά-σιγά όμως οι προτεραιότητες άρχισαν να αλλάζουν. Με δεδομένη τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού, ο ΜακΑσκιλ αποφάσισε ότι είναι σημαντικότερο να στραφούμε στις ανησυχίες και τις ανάγκες των απογόνων μας από το να προσπαθήσουμε να λύσουμε τα προβλήματα των σημερινών κατοίκων του πλανήτη. «Η άσκηση θετικής επιρροής στο μέλλον αποτελεί βασική ηθική προτεραιότητα της εποχής μας», γράφει στο καινούργιο του βιβλίο «What We Owe the Future» («Τι Χρωστάμε στο Μέλλον»). Ο αλτρουισμός έδωσε λοιπόν τη θέση του στον «μακροπροθεσμισμό».