Η εμφάνιση Τσίπρα στη ΔΕΘ είχε θετικά, είχε αρνητικά, είχε και μία έλλειψη.

Στα θετικά μετράω την παραδοχή ότι η «πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει τον δρόμο για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων» (17/9), αφού «δεν διεκδικούμε να είμαστε η κυβέρνηση των ηττημένων» (18/9). Συνεπώς η πρωτιά αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση – σωστό…

Τον ΣΥΡΙΖΑ φυσικά χωρίζουν σήμερα περίπου δέκα μονάδες από την πρωτιά. Αν τις καλύψει, μπράβο του.

Διαφορετικά και εφόσον η διακήρυξη είναι ειλικρινής (δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω…) τότε μάλλον δεν κινδυνεύουμε να μπλέξουμε με την «τερατογένεση» που λέει ο Μητσοτάκης και με καμία αντιδημοκρατική εκτροπή.

Στα αρνητικά προσπερνώ τα ελαφρώς κομπογιαννίτικα οικονομικά που αφορούν συνήθως όλη την Αριστερά και όχι ειδικά τον Τσίπρα.

Στέκομαι όμως στην αδιανόητη προτροπή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να απομακρυνθεί η Ελλάδα από τον δυτικό κόσμο, στη μέση ενός πολέμου με τη Ρωσία και μιας απειλής από την Τουρκία.

Δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις. «Είναι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος» θα του έλεγε ο Ταλλεϋράνδος. Και άλλωστε η εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με όρους Νατάσσας Μποφίλιου, θα προσέθετα εγώ.

Αντιστοίχως εγκληματική είναι η αντίληψη ότι το μεταναστευτικό αποτελεί τη λύση για το δημογραφικό. Αυτά δεν τα λένε ούτε οι ανεγκέφαλοι διαφόρων ΜΚΟ της συμφοράς.

Πάμε στην έλλειψη, την οποία θεωρώ εξαιρετικά σημαντική.

Ουσιαστικά ο Τσίπρας σε καμία στιγμή του διημέρου δεν μας είπε πώς και με ποιους θα κυβερνήσει. Κατανοητό. Μάλλον δεν υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι συνεταίροι.

Το ΚΚΕ το έχει αποκλείσει.

Ο Ανδρουλάκης μίλησε για ψεκασμένα σενάρια και άλλωστε αν τα βρει με τον Τσίπρα θα χάσει το μισό του κόμμα.

Ο Βαρουφάκης λέει διάφορες αρλούμπες, αλλά δεν φτάνει.

Και ο Καμμένος δεν προβλέπεται να αναστηθεί.

Με άλλα λόγια ο Τσίπρας δεν έδωσε καμία πραγματική απάντηση στο δίλημμα «ή Μητσοτάκης ή Τσίπρας» που έθεσε προ εβδομάδος ο Μητσοτάκης. Υποσχέθηκε απλώς ένα μετεκλογικό νταλαβέρι μεταξύ απροσδιόριστων ενδιαφερομένων.

Τρέχα γύρευε.

Πράγμα που σημαίνει ότι απάντησε τελικά στο δίλημμα, αλλά υπέρ του Μητσοτάκη. Αφού τον άφησε μοναδικό διεκδικητή της εξουσίας.

Πολλοί θεώρησαν ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν απέπνεε στη ΔΕΘ την αυτοπεποίθηση της νίκης. «Δεν έχω εμπιστοσύνη στις δημοσκοπήσεις» έσπευσε άλλωστε να διευκρινίσει.

Λογικό. Και ανθρώπινο. Πάντα ελπίζεις ότι μια πραγματικότητα που δεν σε ευνοεί μπορεί να αποδειχτεί ότι δεν είναι πραγματικότητα.

Και για να είμαστε ειλικρινείς, αν εμπιστευόταν τις δημοσκοπήσεις, δεν θα είχαμε λόγο σήμερα να κουβεντιάζουμε.