Οι χαρακτήρες του Σαίξπηρ, γράφει ο Πίτερ Ακρόιντ στη βιογραφία του για τον Βάρδο (Μικρή Αρκτος, μτφ. Σπύρος Τσούγκος, 2010), φαίνονται «μοντέρνοι», επειδή βασίζονται στη διαφορετικότητα και την απροσδιοριστία. «Λέγεται κατά καιρούς ότι επινόησε την ατομική συνείδηση επί σκηνής, θα ήταν όμως ορθότερο να πούμε ότι καθ’ υπόδειξιν του Μοντέν μετέδωσε την ιδέα της μεταβλητής και ασταθούς συνείδησης». Ο Μπλεζ Πασκάλ, από την άλλη, εξομολογείται για το αντίπαλο πρότυπο: «Δεν είναι στον Μοντέν αλλά στον εαυτό μου που ανακαλύπτω όλα όσα διαβάζω σ’ εκείνον». Και ο Τόμας Ελιοτ: «Ο Μοντέν είναι μια ομίχλη, αέρας, ρευστό και διαφεύγον στοιχείο. Δεν δικαιολογεί – υπαινίσσεται, γοητεύει και επηρεάζει. Εάν προσφέρει κάποια λογική, πρέπει να είστε προετοιμασμένοι ότι σχεδιάζει κάτι άλλο για εσάς από το να σας πείσει με το επιχείρημά του».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή