Σαράντα εννέα νύχτες και έντεκα ματς είχε διάρκεια η θητεία του Κάρλος Κορμπεράν στον πάγκο του Ολυμπιακού. Με τη λήξη της αναμέτρησης στο Κλ. Βικελίδης, οι Ερυθρόλευκοι αντέδρασαν άμεσα και αυτό ήταν μάλλον το μοναδικό καλό νέο της βραδιάς για εκείνους.

Δεν έχει σημασία αν ο νεαρός Ισπανός κρίθηκε νωρίς ή αν θα μπορούσε να αραδιάσει έναν σωρό από λογικές δικαιολογίες για να κρατήσει τη θέση του. Σημασία έχει το αυτονόητο. Πως αν ρωτούσες χθες βράδυ 1.000 διαφορετικούς ανθρώπους αν ο 39χρονος  θα μπορούσε να βγάλει τους Πειραιώτες από αυτή την κατάσταση που προφανώς και δεν μπορεί να συνεχιστεί, θα άκουγες 1.000 φορές την ίδια απάντηση. Και ο Ολυμπιακός δεν είναι ένα κλαμπ που θα πετάξει τα όπλα μέσα Σεπτέμβρη. Είναι μια ομάδα που ακόμη και αν αποτύχει θα πρέπει πρωτίστως να έχει κάνει τα πάντα για το αντίθετο. Για αυτό πήρε τη δύσκολη απόφαση με τον Πέδρο Μαρτίνς στα τέλη Ιούλη. Για αυτό ξόδεψε ένα τεράστιο μπάτζετ από τότε για να υλοποιήσει έναν δεύτερο «σχεδιασμό» μέσα στο ίδιο καλοκαίρι. Για αυτό και από χθες το βράδυ κιόλας ψάχνει να βρει το αντίδοτο σε μια κατάσταση που αν μη τι άλλο είναι… ζόρικη. Στο μείον επτά από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της Super League έπειτα από μόλις πέντε αγωνιστικές. Δεν κερδίζει κανείς το πρωτάθλημα τον Σεπτέμβρη. Αρκετοί όμως τέτοια εποχή το χάνουν. Αυτό θέλησε να αλλάξει χθες βράδυ ο Ολυμπιακός. Την αίσθηση πως από τον Σεπτέμβρη φλερτάρουν με τον εκτροχιασμό…

Δεν έχει κανείς συμβόλαιο με την επιτυχία. Αν είναι να «πέσεις» όμως, επιβάλλεται να το κάνεις… όρθιος. Το επιβάλλει, το ίδιο το ένστικτο.