Το αίμα του τράπερ

Στον στρατό συνήθιζα να ανταλλάσσω αίμα με δύο ημέρες τιμητικής άδειας. Αν μάλιστα ήταν ιατρικώς εφικτό, θα έμενα μισός με χρώμα παλιάς εφημερίδας. Από τότε μέχρι σήμερα έχω δώσει αίμα καμιά εικοσαριά φορές, όλες για φίλους που επρόκειτο να υποβληθούν σε επέμβαση. Για κοινωνική προσφορά; Δεν το έκανα ούτε μία φορά. Εξ όσων διαβάζω, οι περισσότεροι αιμοδότες είναι σαν και μένα. Περιστασιακοί και μόνο αν υπάρχει ανάγκη. Μάλιστα οι σχετικές έρευνες δείχνουν ότι ακόμα και οι περισσότεροι από τους τακτικούς εθελοντές πρωτίστως κινητοποιούνται για ίδιο όφελος – δωρεάν εξετάσεις, απόθεμα αίματος για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, άδεια από τη δουλειά. Δεν θεωρείται δεοντολογικό να πληρώνεις για αίμα. Αν όμως τα κίνητρα που προσφέρεις δεν επαρκούν, τότε οφείλεις να αλλάξεις το μάρκετινγκ. Σχεδίασε, ως υπουργείο Υγείας, καινούργια καμπάνια. Φτιάξε hashtag και βάλε influencers στο παιχνίδι. Εν ανάγκη επιστράτευσε και έναν τράπερ που θα δηλώνει ότι δίνει αίμα επειδή μετά θα πιει φρέσκο.