Είναι στα όρια του αυτονόητου να ακούει κανείς από τον Γιώργη Ξυλούρη να λέει ότι μεγάλωσε με τα τραγούδια του θείου του, Νίκου Ξυλούρη. ‘Η ότι το παίξιμο της λύρας του είναι ακόμη ζωντανό στη μνήμη του. Ο τρόπος όμως που επιλέγει ο Ψαρογιώργης να σκιαγραφήσει τον θρύλο της ελληνικής μουσικής και οι λέξεις που χρησιμοποιεί για να αποδώσει το μεγαλείο του αποδεικνύουν τα πολύτιμα υλικά αυτής της μουσικής οικογένειας η οποία έχει διαμορφώσει ένα κομμάτι της νεότερης μουσικής ιστορίας. Η σεμνότητα και ο πολιτισμός είναι οι λέξεις που σίγουρα μένουν από οποιαδήποτε συνομιλία – του παρελθόντος ή του παρόντος. Αφορμή για την παρακάτω κουβέντα με τον εξαίρετο δημιουργό και λαουτιέρη είναι η αυριανή εμφάνισή του στο Ηρώδειο στην παράσταση του Σταύρου Ξαρχάκου «Ητανε μια φορά», προς τιμήν του καλλιτέχνη που η φωνή του έγινε σύμβολο αντίστασης τα δύσκολα χρόνια της σκληρής δοκιμασίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή