NON PAPER

Οι γυναίκες της οργής

Θυμάμαι ένα εξώφυλλο της αραβικής Vogue πριν από τρία, περίπου χρόνια. Παρουσίαζε τρία πανέμορφα κορίτσια, τρεις μελαψές καλλονές. Ολες φορούσαν χιτζάμπ ή δεν ξέρω πώς ακριβώς το λένε – και ούτε προτίθεμαι να το μάθω – τέλος πάντων, μαύρη μαντίλα. Στην «ταυτότητα» της φωτογράφισης βλέπω μάλιστα ότι αναφέρονται οι οίκοι οι οποίοι υπογράφουν τα ρούχα που φορούν. Dior, Givenchy, τέτοια… Ποια ρούχα δηλαδή, τίποτα δεν φαίνεται, από κάπου μόλις και ξεμυτάει ένας γιακάς. Στο εξώφυλλο κυριαρχεί ένας τίτλος. «My choice», δηλαδή «Η επιλογή μου». Κάτι ανάλογο έγραφαν, πριν από ένα χρόνο, και οι αφίσες εκείνης της ευρωπαϊκής καμπάνιας που παρουσίαζε τη μαντίλα όχι μόνο ως αποτέλεσμα επιλογής αλλά και ως ελευθερία (ευτυχώς το Συμβούλιο της Ευρώπης απέσυρε τη συγκεκριμένη καμπάνια). Χαζεύω και σίριαλ ευρωπαϊκών παραγωγών με εκπάγλου καλλονής ηθοποιούς που το σενάριο τις θέλει να αισθάνονται πολύ όμορφα με το χιτζάμπ τους, άσε που τονίζει τα μάτια τους και βγαίνουν ωραία πλάνα.