Φανάρι καταδότης

Αξίζει τον κόπο να παρατηρεί κανείς κατά πόσο άσχετα ανάμεσά τους περιστατικά αναδεικνύουν ποικιλότροπα το «θέμα» των ανθρωπίνων σχέσεων ως το ύψιστο γεγονός της ζωής μας. Κυρίως όσον αφορά το ενδιαφέρον για άγνωστούς μας ανθρώπους, ώστε ακόμη και αν δεν μας χρεωνόταν απαξιωτικά η έλλειψή του, εμείς φροντίζουμε να μην τους ταλαιπωρούμε έστω και ελάχιστα. Το φανάρι στη συμβολή των οδών Λασκάρεως και Χαριλάου Τρικούπη στα Εξάρχεια, είναι ζήτημα, όταν ανάβει το πράσινο για τα αυτοκίνητα, να διαρκεί έστω και μισό λεπτό, αφού το τρίτο στη σειρά αυτοκίνητο περνάει πάντα ενώ έχει ανάψει το προειδοποιητικό της μερικής απαγόρευσης, κίτρινο. Πρόκειται επομένως για ένα φανάρι που μεταβάλλεται χωρίς αναμφισβήτητα να έχει υπολογιστεί, ενώ αποφασιζόταν η διάρκειά του, σε βαρόμετρο μιας πολύ συγκεκριμένης ανθρώπινης συμπεριφοράς, αφού άνθρωποι οδηγούν τα αυτοκίνητα και δεν κινούνται από μόνα τους. Παρατηρημένο σχεδόν καθημερινά ότι ο οδηγός του πρώτου στη σειρά αυτοκινήτου, βέβαιος καθώς είναι ότι η ελάχιστη διάρκεια του «πράσινου» δεν θα τον εμποδίσει να περάσει απέναντι, του επιτρέπεται να ολιγωρεί, σε βάρος βέβαια του οδηγού που βρίσκεται ακριβώς πίσω του.