Προτροπή

Για την πρώτη φορά που το είπε, στα τέλη Αυγούστου, υπήρχε εύκολη εξήγηση. Την ημέρα που ο Ερντογάν υποστήριζε στη Δεύτερη Πλατφόρμα της Κριμαίας – μια διπλωματική πρωτοβουλία με στόχο να ανατραπεί το τετελεσμένο του 2014 – ότι η επιστροφή της χερσονήσου στην Ουκρανία επιβάλλεται απ’ το Διεθνές Δίκαιο, ο Λαβρόφ προειδοποιούσε την Αγκυρα πως οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρησή της στη Συρία θα κριθεί απαράδεκτη. Ψυχολογικά μιλώντας, λοιπόν, ο τούρκος πρόεδρος ακολούθησε μια τακτική συνηθισμένη στο μυαλό ηγετών όπως εκείνος ή ο ρώσος ομόλογός του: άσκησε διπλωματία σαν να παίζει τα παιχνίδια εξουσίας στα οποία μπλέκονται οι συμμορίες ανηλίκων – εκείνα, δηλαδή, που οι μεν προκαλούν τους δε, οι δε φροντίζουν να ερεθίσουν τους μεν, και τελικά νιώθει ότι κερδίζει όποιος δείχνει τη μεγαλύτερη σκληρότητα. Βέβαια, ούτε ένα μήνα αργότερα επανήλθε. Από το βήμα αμερικανικού δικτύου δεν ενημέρωσε την υφήλιο μόνο για την προτροπή του στον «αγαπητό» του «φίλο» να δώσει την Κριμαία πίσω στους «νόμιμους ιδιοκτήτες της», δήλωσε κιόλας ότι είναι ζητούμενο η αποχώρηση απ’ όλα τα εδάφη στα οποία εισέβαλαν τα τανκς του.