Οταν το 2019 κλήθηκα να υπηρετήσω, αρχικά ως ειδικός και έπειτα ως γενικός γραμματέας Υποδοχής Αιτούντων Ασυλο, η εικόνα του μεταναστευτικού στη χώρα μας διαγραφόταν ζοφερή: 100.000 αιτούντες άσυλο στοιβάζονταν σε περίπου 100, ανεπαρκείς ποιοτικά, δομές φιλοξενίας, όπου επικρατούσε ασυδοσία και υπήρχε έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας. Στα ελληνικά νησιά υπήρχε υπερπληθυσμός μεταναστών, η δομή της Μόριας στη Λέσβο αριθμούσε 20.000 άτομα, χαρακτηριζόταν από ΜΜΕ και διεθνείς  οργανισμούς ως «ζούγκλα» και  η χώρα μας δεχόταν τα πυρά της ΕΕ για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και τις συνθήκες υποδοχής αιτούντων άσυλο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή