Οταν το 2019 κλήθηκα να υπηρετήσω, αρχικά ως ειδικός και έπειτα ως γενικός γραμματέας Υποδοχής Αιτούντων Ασυλο, η εικόνα του μεταναστευτικού στη χώρα μας διαγραφόταν ζοφερή: 100.000 αιτούντες άσυλο στοιβάζονταν σε περίπου 100, ανεπαρκείς ποιοτικά, δομές φιλοξενίας, όπου επικρατούσε ασυδοσία και υπήρχε έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας. Στα ελληνικά νησιά υπήρχε υπερπληθυσμός μεταναστών, η δομή της Μόριας στη Λέσβο αριθμούσε 20.000 άτομα, χαρακτηριζόταν από ΜΜΕ και διεθνείς οργανισμούς ως «ζούγκλα» και η χώρα μας δεχόταν τα πυρά της ΕΕ για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και τις συνθήκες υποδοχής αιτούντων άσυλο.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ