Από τους «Φοιτητές» του Ξενόπουλου…

Το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (που ονομάστηκε και Καποδιαστριακό το 1911 προκειμένου να εισπράξει ένα μεγάλο κληροδότημα του ηπειρώτη ευεργέτη Ιωάννη Δόμπολη) ιδρύθηκε το 1837, πρωτοστεγάστηκε μάλιστα στο σπίτι του Σταμάτη Κλεάνθη, ενός εκ των αρχιτεκτόνων που σχεδίασαν, επί χάρτου, την Αθήνα. Η πρωτεύουσα ήταν ακόμη τότε ένα μεγάλο χωριό ούτε καν κεφαλοχώρι, μάλλον ρημαδοχώρι. Και το «πανεπιστήμιό» της, τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του είχε 33 καθηγητές, 52 φοιτητές, 75 ακροατές και τέσσερις σχολές: Ιατρικής, Θεολογίας, Νομικής και Τεχνών στην οποία υπάγονταν τα Μαθηματικά (έως τις αρχές του 20ου αιώνα που διασπάστηκε σε Τεχνών και Επιστημών). Παρόλο που η ίδρυση ενός τέτοιου εκπαιδευτικού ιδρύματος ήταν απαραίτητη μεν καινοτομία δε για τα δεδομένα της εποχής, χρειάστηκαν να περάσουν πάνω από πενήντα χρόνια για να ανοίξει, το 1890, τις πόρτες του (μετά πολλών αντιρρήσεων και διαμαρτυριών) στην πρώτη ελληνίδα φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Ιωάννα Σεβαστοπούλου. Είχε προηγηθεί το 1884 η Σεβαστή Καλλισπέρη που, ενώ πέρασε τις εξετάσεις, της απαγόρευσαν τη φοίτηση και τρία χρόνια αργότερα η 18χρονη Ελένη Παντελίδου αυτοκτόνησε διότι δεν της επέτρεψαν να φοιτήσει στην Ιατρική Σχολή με το «δικαιολογητικό» ότι ήταν… γυναίκα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή