Αυτοί που έχουν μελετήσει την πολιτική του περσόνα, πάντως, επιμένουν πως είναι εξπέρ στην τακτική της «κλιμάκωσης για αποκλιμάκωση». Ετσι, ίσως επιχειρεί να αποφύγει ένα ταπεινωτικό για εκείνον τέλος του πολέμου μέσω του εκφοβισμού. Η συγκεκριμένη ανάγνωση βασίζεται και στην παρατήρηση μιας σχεδόν παβλοφικής επίκλησης του πυρηνικού οπλοστασίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Μόσχα έχει διατυπώσει ευθέως πυρηνικές απειλές εναντίον της Ουκρανίας, της Πολωνίας, της Δανίας και των ΗΠΑ το 2008, το 2014, το 2015, το 2018 και το 2019. Ο αντίλογος, βέβαια, υποστηρίζει ότι καμία από τις παραπάνω στιγμές δεν είχε την κρισιμότητα της τωρινής. Ποτέ, λένε όσοι δεν παίρνουν αψήφιστα τα διαγγέλματά του, ο Πούτιν δεν είχε βρεθεί τόσο στριμωγμένος όσο σήμερα. Οντως. Αλλά η χρήση τέτοιων όπλων κρύβει ένα επιπλέον διόλου αμελητέο ρίσκο. Αν τα ρίξει, χώρες σαν την Κίνα – που τον στηρίζει σιωπηρά -, ή κράτη σαν την Ινδία – που επωφελείται οικονομικά απ’ τα προβλήματα που προκαλούν οι κυρώσεις στη Ρωσία -, δύσκολα θα συνεχίσουν να βρίσκονται δίπλα του. Στον πυρηνικό τζόγο, άρα, δεν κερδίζει τελικά ούτε ο ιδιοκτήτης του κρεμλινικού καζίνου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή