Η Ιταλία είναι το αγαπημένο παράδειγμα των ακαδημαϊκών που διδάσκουν  πολιτική κοινωνιολογία όταν καλούνται να εξηγήσουν πώς προέκυψε το μοτίβο «πλούσιος Βορράς – φτωχός Νότος». Οι βόρειες περιφέρειές της, σαν τη Λομβαρδία ή το Βένετο, βίωσαν νωρίτερα τον Διαφωτισμό από τη Νάπολη της Καμπανίας ή τη Σικελία, λένε. Οπότε, οι πρώτες – χάρη στην επίδρασή του – κατάφεραν να αναπτύξουν ισχυρή βιομηχανία, ενώ οι δεύτερες έμειναν κατά κανόνα αγροτικές και προσκολλημένες στους νόμους της φυλής. Η πολιτισμική και οικονομική απόσταση που μέχρι και σήμερα χωρίζει τις μεν από τις δε είναι τέτοια ώστε ο ιδρυτής της Λέγκας να κατηγοριοποιεί τους βόρειους ως «εκλεκτή, καθαρή φυλή» και τους νότιους σαν «μουσουλμάνους εισβολείς, κοινούς εγκληματίες από τον Τρίτο Κόσμο». Σ’ αυτόν τον όχι και τόσο υπολανθάνοντα ρατσισμό έχουν αποδώσει κάποιοι τις εκλογικές επιτυχίες της Ακροδεξιάς του Σαλβίνι και της μπερλουσκονικής Δεξιάς στις περιοχές που βρίσκονται κοντά στην Αυστρία ή τη Γαλλία. Κι όμως, την Κυριακή ο Βορράς αναμένεται να παραδοθεί στην αγκαλιά της Μελόνι για έναν τελείως διαφορετικό λόγο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή