Πρώτοι διδάξαντες

Είχα μεγάλο καημό αυτές τις μέρες, διότι δεν μπόρεσα να πάω να περιμένω δακαοκτώ ώρες στην ουρά για να χαιρετήσω τη βασίλισσα Ελισάβετ – δεν είναι πολύς χρόνος αν σκεφτείς ότι ο άλλος έκανε επί δεκαεφτά ολόκληρες ώρες επιβλαβή διαπραγμάτευση. Αλλά πιο πολύ με βασανίζει η υπόθεση Μέγκαν Μαρκλ – αυτή κι αν είναι έγνοια που με κρατάει ξάγρυπνο επί μήνες, δεν έχω άλλα βάσανα. Ωστόσο συμπάσχω με τους Εγγλέζους που ολοφύρονται τόσες μέρες, πάντως λιγότερο απ΄ όσο έκλαιγαν και χτυπιούνταν οι Βορειοκορεάτες όταν ο προτελευταίος βασιλιάς-κομμουνιστής της δυναστείας των Κιμ μετέβη στις αγκάλες Αβραάμ και Ισαάκ. Κι εκεί οι κηδείες της δυναστείας (όπως επιτάσσει ο μαρξισμός) είναι φαραωνικές κι επιπλέον οι θανόντες Γ.Γ. βασιλείς βαλσαμώνονται σαν κουκουβάγιες, για να μπορεί να τους κλαίει και να τους μοιρολογεί η εργατική τάξη και μετά θάνατον. Υπάρχει ειδικό μαυσωλείο στη Βόρεια Κορέα (το είδα σε ντοκιμαντέρ) όπου πηγαίνει ο λαός καθημερινά και μοιρολογεί τους τεθνεώτες άνακτες των προλεταρίων. (Οποιος δεν τσιρίζει από οδύνη και δεν τσουμπαδιέται επαρκώς συλλαμβάνεται ως εχθρός του λαού). Μετά την ταρίχευση του Λένιν, η βαλσάμωση θεωρήθηκε ισχυρό προπαγανδιστικό όπλο υπέρ του υλισμού και κατά της μεταφυσικής, εφόσον το παστό σώμα του ηγέτη (ως αντσούγια Καλλονής) μπορεί να ζήσει στο διηνεκές, να το θυμιατίζουν αενάως της γης οι κολασμένοι, ακόμα και αν το πνεύμα του έχει εξαερωθεί.